Na przykład w rozdziale 2 wersecie 20 Arjuna pyta Krysznę:„Co dzieje się z duszą, gdy umiera ciało?” Kryszna odpowiada:„Tak jak człowiek zakłada nowe szaty, porzucając stare, tak dusza przyjmuje nowe materialne ciała, porzucając stare i bezużyteczne”. Fragment ten sugeruje, że dusza nie jest ograniczona do jednego ciała fizycznego, ale raczej może z biegiem czasu zamieszkiwać wiele ciał.
W rozdziale 4, wersecie 5, Kryszna stwierdza:„Miałem wiele narodzin i ty też. Pamiętam je wszystkie, ale ty nie”. Fragment ten sugeruje, że Kryszna jest świadomy swoich przeszłych wcieleń, co sugeruje, że wierzy w koncepcję reinkarnacji.
Co więcej, Bhagavad Gita uczy, że ostatecznym celem ludzkiej egzystencji jest osiągnięcie wyzwolenia z cyklu reinkarnacji. Ten proces wyzwolenia znany jest jako moksza lub nirwana. Mokszę osiąga się poprzez samorealizację, czyli uświadomienie sobie, że prawdziwym ja jest wieczna dusza, a nie tymczasowe ciało.
Podsumowując, chociaż Bhagawadgita nie stwierdza wyraźnie, że reinkarnacja ma miejsce, sugeruje nieśmiertelność duszy i możliwość wielu żyć. Ostatecznym celem Gity jest osiągnięcie wyzwolenia z cyklu reinkarnacji i osiągnięcie zjednoczenia z boskością.