Nasza zdolność do przebudzenia jest podyktowana aktywnością mózgu i rytmem ciała. Sny zwykle pojawiają się podczas snu z szybkimi ruchami gałek ocznych (REM), który charakteryzuje się wzorcami działania mózgu podobnymi do tych, które występują na jawie. Przejścia między snem a czuwaniem są regulowane przez mózg i czynniki zewnętrzne, takie jak światło i nasz rytm dobowy.
Choć przerwanie snu przed osiągnięciem szczytu lub punktu kulminacyjnego może być frustrujące, natura przebudzenia nie jest powiązana z żadnymi konkretnymi wydarzeniami ani emocjami występującymi we śnie. Jest to część naturalnych cykli snu i niekoniecznie musi odpowiadać momentom postrzeganej intensywności w samym śnie.