W dzisiejszych czasach nauka pozwala nam wyjaśniać różne zjawiska naturalne i procesy biologiczne. Mamy mnóstwo informacji, badań i badań dostępnych online, aby przeanalizować naturę naszego snu i snów.
Dlaczego śpimy, ile, ile snów na noc itp. Mamy narzędzia, które pozwolą nam dokładnie odpowiedzieć na te pytania. Ale co by było, gdybyś żył 2000 lat temu?
Współczesnemu człowiekowi może być trudno zrozumieć sposób, w jaki starożytne cywilizacje postrzegały te koncepcje. Widzisz, mitologia była głęboko osadzona w ich codziennym życiu. Wykorzystali mity i bóstwa, aby stworzyć mapę otaczającego ich świata.
W rzeczywistości jednym z najstarszych wierzeń, które przetrwały do niedawna, jest animizm. Przedmioty, zwierzęta, rośliny, miejsca itp. mają ducha.
Przypisując ludzkie cechy i cechy innym abstrakcyjnym i nieożywionym pojęciom, byli w stanie powiązać i zrozumieć tajemnice świata.
Starożytni Grecy nie różnili się aż tak bardzo, choć bardziej wyrafinowani, ponieważ wplatali tę koncepcję do swoich opowieści i mitologii.
Mitologia grecka ma Boga (theos lub demon) dla każdej myśli i emocji. Uosabiali nadzieję, wojnę, grzmoty, śmierć i tak, zgadliście; sen i marzenia!
Ale co ciekawe, cały system filozoficzny, który podkreśla mitologię grecką, wyłania się po przeanalizowaniu związku i funkcji tych Bogów.
Tak więc, jeśli jesteś gotowy, aby zanurzyć się w krainie snów i spotkać Noc… kontynuuj!
1. Nyx:grecka bogini nocy
Nyx jest uosobieniem samej nocy. Jest córką Chaosu, miejsca i czasu poprzedzającego stworzenie i reprezentującego przepaść między Niebem a Ziemią.
Wydaje się istnieć na początku stworzenia, co oznacza, że jest pierwotną istotą, a nie częścią znanych olimpijczyków.
Niewiele zachowało się mitologicznych historii, które skupiają się na niej, a jednak jest ona zawsze obecna w tle.
W Teogonii jej dom znajduje się w Tartarze, podziemnym świecie, gdzie urodziła wszystkie bóstwa i stworzenia Nocy.
W Iliadzie dowiadujemy się, że Zeus boi się jej furii bardziej niż czegokolwiek innego. Opis jej wyglądu jest nieuchwytny, ale mówi się, że była mroczną postacią, zaciekłą i piękną, posiadającą ogromną moc.
Czczono ją na tle innych kultów. Były to posągi zwane „Nocą” w świątyniach i przymiotniki nadawane innym bóstwom, które nawiązywały do Nyx, jak Dionizos Nyktelios (nocny).
Nyx, pierwsza zasada
Jak wspomniałem, w Teogonii czytamy, że jest córką Chaosu. Później wydaje się, że zamiast tego stała się Pierwszą Zasadą. W mitologii orfickiej reprezentuje samo źródło stworzenia. Wysyłała sny i proroctwa (swoich synów i córek) ludziom i Bogom, takim jak Kronos.
Zastanówmy się przez chwilę nad implikacją:Noc jest miejscem, z którego wyłania się rzeczywistość.
Filozofowie i psychologowie twierdzą, że nasza podświadomość często może kierować naszym losem i naszymi decyzjami. Nyx i wszystkie jej kreacje mogą reprezentować nieznane cechy, cień naszej osobowości, który powoli pojawia się w ciągu dnia.
Staje się to bardziej widoczne, gdy prześledzimy jej drzewo genealogiczne.
2. Tanatos, bóg śmierci
Thanatos jest synem Nyx i uosobieniem śmierci. Był bezlitosny, bał się i nienawidził go zarówno przez śmiertelników, jak i bogów. Jednak został przechytrzony!
Oczywiście, podobnie jak jego matka, jest zawsze obecny na tle greckiej mitologii. Ale pojawia się w kilku mitach:
Mit Syzyfa. Tytułowy bohater łapie Thanatosa w pułapkę, aby uzyskać nieśmiertelność.
Hercules walczy z nim — zasadniczo pokonując śmierć.
W mitologii orfickiej, kiedy śmierć reprezentowała przejście na pola Elizjum, Tanatos wyglądał jak niemowlę, anioł i posłaniec śmierci. Miał delikatny dotyk i odwiedzał tych, którzy w pełni przeżyli swoje życie.
To ujawnia bardzo ważną cechę ludzkiej natury; strach przed śmiercią.
Uosabiając śmierć, Grecy byli również w stanie go unikać i negocjować z nim. Mogli zrozumieć postać podobną do człowieka, która chciałaby sprowadzić ich do Tartaru.
Freud wskazuje, że popęd śmierci – ludzkie zachowanie polegające na podejmowaniu ryzyka – wywodzi się z zestawienia Erosa (miłość; pragnienie życia) i śmierci.
To, moim zdaniem, zakłada, że Tanatos jest duchem, aspektem Nyx, który opętał ludzi w nocy, by przegrać swoje życie.
(Grecy nie trzymali się kanonu, jeśli chodzi o ich historie. Często przypisywali różne cechy bóstwom w zależności od mitu. Ma to związek z wielowarstwową egzystencją Bogów, posiadającą wiele aspektów i funkcji )
3. Hypnos, bóg snu
Thanatos ma wielu braci i sióstr, w tym Gerasa (Starość), Nemezis (Odwet), Momus (Obwinianie) itp. Każdy z nich ma swoje miejsce w mitologii greckiej.
Ale być może jego najbardziej ukochanym rodzeństwem, jego bliźniakiem, jest Hypnos (Sen).
Mieszkał w jaskini obok swojego rodzeństwa, otoczony roślinami, które wywołują głęboki sen każdemu, kto wejdzie w zarośla.
I uważaj, aby nie wpaść do rzeki Lety, bo nie chcesz być zapomniany i roztargniony do końca życia.
W Iliadzie Hypnos używa swojej mocy, by uśpić Zeusa, aby Hera mogła zemścić się za splądrowanie Troi przez Herkulesa. Kiedy wszechojciec w końcu się budzi, goni go. Ale Hypnos znajduje schronienie w królestwie swojej matki, Nyx.
Był bóstwem łagodnym, pomagającym zasypiać, odmładzać się i odzyskiwać siły. Mówi się, że jest właścicielem połowy naszego życia.
Hypnos (ύπνος) w języku greckim oznacza sen. Słowa „hipnoza” i „hipnotyka” wzięły swoją nazwę od pomniejszego bóstwa. A „bezsenność” pochodzi od rzymskiego odpowiednika boga, Somnusa.
Sen i śmierć
Nie przez pomyłkę Hypnos i Thanatos są uważani za bliźnięta. Grecy rozumieli, że istnieje cienka granica między snem a śmiercią, przynajmniej w sposobie, w jaki ludzie mogą postrzegać te pojęcia.
W mitologii obaj wydają się rządzić tym samym królestwem. Hezjod wspomina, że wojownicy umierali tylko wtedy, gdy zapadał ich sen, podkreślając dwie strony tej samej monety.
Sokrates, w przeprosinach Platona, porównuje sen i śmierć w tym fragmencie:
„Ponieważ stan śmierci jest jedną z dwóch rzeczy:albo jest praktycznie nicością, tak że umarli nie mają świadomości niczego, albo jest, jak mówią ludzie, zmianą i migracją duszy z tego do innego miejsce. A jeśli jest to nieświadomość, jak sen, w którym śpiący nawet nie śni, śmierć byłaby wspaniałym zyskiem. ”
Sen reprezentuje stan liminalności, zakradnięcie się na drugą stronę, podczas gdy śmierć jest wiecznym snem bez snów.
Podobnie jak ich matka, Nyx, byli czczeni na tle innych kultów. Chociaż Spartanie mieli kult „Snu i Śmierci”, biorąc pod uwagę ich kulturę wojowników i intymne relacje, które rozwinęli z Thanatosem od najmłodszych lat.
4. Oneiroi, demony snów
Jeśli kiedykolwiek doświadczysz Deja vu lub dowiesz się, że sen się spełnił, to jeden z Bogów mógł wysłać Ci Oneiros w nocy.
Demony o czarnych skrzydłach, Oneiroi są synami Nyx, bez ojca. W Theogony Hezjod opisuje „plemię snów” (φῦλον Ὀνείρων), rodzeństwo Thanatosa, Hypnosa i resztę bogów snu i snów.
Ich celem było pojawianie się podczas snu i niesienie proroczych przesłań. Grecy wierzyli w koncepcję Bram z rogu i kości słoniowej.
- Prawdziwe sny wyszły z rogowej bramy
- Fałszywe sny wyszły z bramy z kości słoniowej
To gra dwóch słów, które fonetycznie brzmią podobnie do „spełnienia” i „oszustwa”.
Kiedy sen jest prawdziwy, to, co widzisz, się spełni. Ale kiedy jest fałszywy, „przyniesie słowa, które nie znajdują spełnienia”.
(Lekcja z tego jest taka, że musisz obserwować i obserwować, skąd pochodzą sny. Nawet jeśli ich natura może być prorocza, to śniący musi zdecydować, czy to, co widzi, jest prawdą, czy fałszem. Dlatego właśnie oneirologia jest tak ważne!)
Trzej Major Oneiroi
Chociaż istnieje tysiące Oneiroi, Owidiusz wymienił trzy z nich, wywodzące się z zaginionych, hellenistycznych interpretacji snów.
1. Morfeusz
Jego imię oznacza formę, od greckiego słowa μορφή. Pojawiał się w ludzkiej postaci, naśladując chód, ruch, mowę i ubiór mężczyzn.
Później, w średniowieczu (i do dziś), Morfeusz był uważany za boga snu i snów. Dziś w Grecji jest powiedzenie używane do opisania głębokiego snu; w objęciach Morfeusza.
2. Fantasy
To znaczy fantasy, ten Oneiros przybrałby kształt przedmiotów nieożywionych i elementów.
Drzewa, skały, ziemia, ogień, woda to tylko niektóre z martwych rzeczy, którymi się stał.
3. Fototor
Ten, który przeraża marzyciela. Manifestował się jako zwierzęta, bestie, ptak lub wąż.
Jest uosobieniem koszmarów, obok Epiales.
Dramatyzacja snów
Fascynujące jest to, że istnieje wiele warstw tego królestwa. Personifikacja greckich bogów snu i snów tworzy aktorów i reżyserów.
Wszystko, co widzisz, to zamaskowane bóstwo, pełniące wyznaczoną im rolę. Marzysz o przedstawieniu teatralnym, mimetycznej formacji Twojego umysłu.
- Sceną jest Noc, rządzona przez potężną Nyks.
- Reżyserami są Hypnos i Thanatos
- Aktorzy to Oneiroi
- TY jesteś publicznością
Tytuł całego bloga to Dreams and Mythology. I jest ku temu dobry powód. Widzisz, istnieje cienka granica między mitami a snami. Oba mają to samo źródło; nasza podświadomość.
Emanacje, które obserwujemy we śnie i archetypy, które zarysowujemy w naszych opowieściach, pełnią tę samą funkcję. Aby wyrazić niewidzialne strony naszej psychiki za pomocą narracji i powiązanych wątków.
„Mity to publiczne sny, sny to prywatne mity”.
Zanurkuj głęboko…
Trwa debata, czy greccy bogowie snu i snów są narzędziami mitycznymi, czy po prostu literackimi.
W starożytnej Grecji czczono ich w ten czy inny sposób. Gdy wpływ hellenistyczny opadł, stały się częścią wierszy i literatury, tracąc swoje boskie znaczenie.
Jak większość mitów, zyskały one funkcję alegoryczną.
Uważam, że głównym wnioskiem jest to, że królestwo snu i snów sąsiaduje z naszą rzeczywistością. Zaludniają ją nasze cienie i stworzenia nocy. I odwiedzamy go za każdym razem, gdy zamykamy oczy, zyskując kilka spostrzeżeń za każdym razem, zanim się obudzimy.
Pomyśl o tym jak o pływaniu w oceanie. Przez większość czasu połowa twojego ciała znajduje się nad morzem, podczas gdy reszta jest zanurzona. Tak często wygląda życie.
Część ciebie istnieje w twojej podświadomości przez cały czas. Aby uzyskać świadomą kontrolę nad tą stroną siebie, musisz zanurkować głęboko, jeden oddech na raz, jeden sen na raz.
„Wszystkie funkcje ciała i duszy są wykonywane przez duszę podczas snu”
PS – Czy wiesz, że Hipokrates wykorzystywał sen do prognozowania nieprawidłowych warunków fizjologicznych? Uważał, że sny mają dwa cele; prorocze przesłanie od Bogów i sygnał biologiczny, często pokazujący śniącemu, gdzie znajdowały się jego dolegliwości.