Procesy o czary w Salem były okresem intensywnych prześladowań osób oskarżonych o czary w kolonialnym Massachusetts w latach 1692–1693. Procesy naznaczone były histerią i fałszywymi oskarżeniami, a zakończyły się egzekucją 20 niewinnych osób.
Jednym z najbardziej uderzających aspektów procesów w Salem jest fakt, że były one prowadzone w imię sprawiedliwości. Purytanie prowadzący procesy wierzyli, że postępują zgodnie z wolą Boga i chronią swoją społeczność przed krzywdą. Jednak same procesy były głęboko niesprawiedliwe i zakończyły się śmiercią wielu niewinnych ludzi.
Paradoks tragedii w Salem polega na tym, że procesy miały na celu promowanie sprawiedliwości, ale zamiast tego doprowadziły do niesprawiedliwości. Paradoks ten przypomina o znaczeniu rzetelnego procesu i konieczności ochrony praw oskarżonego, nawet w czasach wielkiego strachu i niepewności.