Syreny są opisane w następujący sposób:„Powinienem być parą postrzępionych pazurów / przemykających po podłogach cichych mórz”. Są przedstawiani jako istoty zamieszkujące świat, który jest zarówno prawdziwy, jak i nierealny, świat, który istnieje poza granicami ludzkiego społeczeństwa i konwencji. Ten świat jest zarówno pociągający, jak i przerażający dla Prufrocka, który czuje się uwięziony we własnej, doczesnej egzystencji.
Syreny reprezentują także pragnienie Prufrocka ucieczki od powierzchowności i pustki swojego kręgu towarzyskiego. Tęskni za czymś bardziej autentycznym i autentycznym, czymś, co dotknie jego duszy i da mu poczucie celu.
Ostatecznie syreny reprezentują nieosiągalny ideał, którego Prufrock szuka w całym wierszu. Uosabiają jego tęsknotę za życiem pełnym piękna, pasji i znaczenia, życiem wolnym od ograniczeń społeczeństwa i samego siebie.