Pochodzenie terminu „martwy numer” nie jest do końca jasne, ale uważa się, że powstało ono na początku XX wieku, kiedy sieci telefoniczne były obsługiwane ręcznie. W tamtych czasach operatorzy telefoniczni fizycznie łączyli połączenia, podłączając kable do gniazdek w centrali. Gdy linia została odłączona lub nie była już używana, operator oznaczał ją w swoich rejestrach jako „martwą” lub „nieczynną”.
Z biegiem czasu termin „martwy numer” stał się szerzej używany w odniesieniu do dowolnego numeru telefonu, który nie był już aktywny. Jest obecnie powszechnie używany w różnych kontekstach, w tym w telekomunikacji, obsłudze klienta i sprzedaży, do wskazania, że numer jest nieosiągalny lub nie można go używać do wykonywania lub odbierania połączeń.