W kosmologii manichejskiej syn światła jest często przedstawiany jako świetlista postać, która wywodzi się od Ojca Wielkość i zrodziła królestwo światła i ducha. Syn światła zaangażował się w kosmiczny konflikt z siłami ciemności i zła, uosabianym przez Księcia Ciemności lub Złą Zasadę, i starał się wyzwolić boskie iskry światła uwięzione w świecie materialnym.
Syn światła był uważany w manicheizmie za odkupiciela i wybawiciela, a wyznawcy tej religii oczekiwali od niego zbawienia i wyzwolenia z cyklu materialnej egzystencji. Wierzono, że syn światła objawił się Mani, który stał się jego ostatnim i ostatecznym posłańcem do ludzkości, głosząc dualistyczną naturę kosmosu i nauczając ścieżki duchowego oświecenia.
Koncepcja syna światłości jest ściśle związana z gnostycką ideą boskiej iskry w każdej ludzkiej duszy i możliwości duchowej przemiany poprzez urzeczywistnienie swojej prawdziwej boskiej natury. Reprezentowała obietnicę wyzwolenia i powrotu do królestwa światła i boskości, co było ostatecznym celem duchowej podróży manichejskiej.
Podsumowując, syn światła w manicheizmie symbolizuje świetlisty i odkupieńczy aspekt boskości, źródło duchowego światła i zbawienia, które angażuje się w kosmiczną walkę z siłami ciemności i stara się wyzwolić boskie iskry w ludzkości.