1. Osobiste doświadczenie religijne: Wielkie Przebudzenie podkreśliło znaczenie osobistego doświadczenia religijnego. Zachęcano wierzących, aby szukali bezpośredniej relacji z Bogiem, zamiast polegać wyłącznie na autorytecie kościoła lub duchowieństwa.
2. Nawrócenie i nowe narodzenie: Głosiciele Wielkiego Przebudzenia podkreślali potrzebę nawrócenia, czyli głębokiej przemiany duchowej. Wierzyli, że aby zostać zbawionym, trzeba „narodzić się na nowo”. Nawróceniu temu towarzyszyło często dramatyczne przeżycie emocjonalne.
3. Głoszenie wędrowne: Wielu kaznodziejów Wielkiego Przebudzenia było wędrownych, podróżując od miasta do miasta, aby szerzyć swoje przesłanie. Często głosili na świeżym powietrzu, przyciągając tłumy.
4. Nacisk na emocje i entuzjazm: Głosiciele Wielkiego Przebudzenia często używali emocjonalnego apelu i entuzjastycznej retoryki, aby przekazać swoje przesłanie. Wierzyli, że Duch Święty działa poprzez emocje, a przeżycia religijne powinny być naznaczone silnymi uczuciami.
5. Wezwanie do reform społecznych: Niektórzy głosiciele Wielkiego Przebudzenia również wzywali do reform społecznych. Wypowiadali się przeciwko niewolnictwu, złemu traktowaniu rdzennych Amerykanów i korupcyjnemu wpływowi bogactwa i władzy.
Wielkie Przebudzenie wywarło głęboki wpływ na krajobraz religijny kolonii brytyjsko-amerykańskich. Doprowadziło to do rozwoju nowych wyznań religijnych, takich jak metodyści i baptyści, i pomogło ukształtować rozwój amerykańskiego chrześcijaństwa.