W epoce renesansu większość ludzi wierzyła, że wampiry są prawdziwymi stworzeniami. Przekonanie to opierało się na połączeniu czynników, w tym wierzeń religijnych, przesądów i folkloru.
2. Uważano, że wampiry to nieumarli.
Wierzono, że wampiry to ciała ludzi, którzy umarli, ale nie uległy całkowitemu rozkładowi. Mówiono, że w nocy powstają z grobów, aby pić krew żywych.
3. Wampiry kojarzono ze złem.
Wampiry były postrzegane jako złe stworzenia sprzymierzone z diabłem. Mówiono, że są zdolni do wielkiego okrucieństwa i sadyzmu.
4. Istniało wiele różnych sposobów ochrony przed wampirami.
Ludzie w epoce renesansu stosowali różne metody ochrony przed wampirami. Należało do nich noszenie czosnku, noszenie krzyży i spanie z Biblią pod poduszką.
5. Czasami polowano i zabijano wampiry.
W niektórych przypadkach polowano i zabijano ludzi uważanych za wampiry. Robiły to często grupy wieśniaków uzbrojonych w kołki, krzyże i inną broń.
6. Wiara w wampiry zaczęła spadać w XVIII wieku.
Wraz z rozwojem nauki i oświecenia wiara w wampiry zaczęła spadać. W XIX wieku większość ludzi nie wierzyła już w istnienie wampirów.
Oto kilka konkretnych przykładów tego, co ludzie myśleli o wampirach w epoce renesansu:
* W 1485 roku niemiecki lekarz Johannes Hartlieb napisał traktat o wampirach. W tej pracy Hartlieb opisał wampiry jako „martwe ciała ożywione przez demony”. Twierdził również, że wampiry można zabić jedynie poprzez wbicie kołka w ich serce.
* W 1597 roku angielski dramaturg William Shakespeare napisał sztukę „Hamlet”. W tej sztuce postać Hamleta nawiedza duch jego ojca, który został zabity przez jego brata Klaudiusza. Duch mówi Hamletowi, że jest wampirem i potrzebuje Hamleta, aby pomścić jego śmierć.
* W 1697 roku austriacki lekarz Johann Joseph von Görres napisał książkę o wampirach. W tej książce Görres twierdził, że wampiry są prawdziwymi stworzeniami i że osobiście je widział. Opisał także różne sposoby, w jakie ludzie mogą chronić się przed wampirami.