Strachy na wróble istnieją od wieków, a dowody na ich użycie sięgają starożytnej Grecji i Rzymu. W dawnych czasach strachy na wróble często robiono z prostych materiałów, takich jak słoma, szmaty i drewno, i używano ich do ochrony pól uprawnych przed ptakami. Koncepcja stracha na wróble została prawdopodobnie zainspirowana naturalną tendencją ptaków do nieufności wobec nieznanych obiektów, a pomysł polegał na stworzeniu postaci, która byłaby na tyle onieśmielająca, aby trzymać ptaki z dala od upraw.
Z biegiem czasu strachy na wróble ewoluowały w bardziej wyszukane konstrukcje, często przybierając ludzką formę i posiadające dodatkowe funkcje, takie jak ubrania i czapki. Praktyka wykorzystywania strachów na wróble rozprzestrzeniła się na inne części świata i stały się one powszechnym widokiem na polach uprawnych w Europie, Azji i obu Amerykach.
Chociaż głównym celem strachów na wróble zawsze była ochrona plonów, stały się one także symbolem rolnictwa i życia na wsi i często są przedstawiane w sztuce, literaturze i filmie. Obecnie strachy na wróble są nadal szeroko stosowane w rolnictwie, ale często wykorzystuje się je również jako elementy dekoracyjne w ogrodach i innych przestrzeniach zewnętrznych.