Pierwsza wzmianka o gołębiu pojawia się w Biblii w opowieści o Arce Noego, gdzie Noe wysłał go w poszukiwaniu suchego lądu po potopie. Gołąb powraca z gałązką oliwną, co oznacza, że wody potopu opadły i możliwe jest nowe życie. Historia ta została zinterpretowana jako symbol Ducha Świętego przynoszącego pokój i nowe życie na świat po chaosie potopu.
W Nowym Testamencie gołębica jest również kojarzona z chrztem Jezusa. Kiedy Jezus wychodzi z wody, Duch Boży zstępuje na Niego niczym gołębica, co oznacza Jego namaszczenie na Syna Bożego. To wydarzenie jest postrzegane jako początek publicznej posługi Jezusa, a gołąb przybył, aby reprezentować obecność i moc Ducha Świętego w życiu wierzących.
W całej historii chrześcijaństwa gołąb był używany jako symbol pokoju, czystości i nowego życia. Często jest przedstawiany w sztuce i literaturze jako biały gołąb z rozpostartymi skrzydłami, symbolizujący pokój Boży i nadzieję życia wiecznego. W niektórych tradycjach chrześcijańskich gołębica jest również używana jako symbol duszy, reprezentując czystość i niewinność ludzkiego ducha.
Podsumowując, gołąb w symbolice chrześcijańskiej reprezentuje Ducha Świętego, czystość, pokój i nowe życie. Jest potężnym symbolem obecności i mocy Boga w świecie i od wieków jest używany w sztuce i literaturze chrześcijańskiej.