Idea reinkarnacji opiera się na wierze, że po śmierci człowieka jego dusza odradza się w nowym ciele. Koncepcję tę można znaleźć w wielu religiach, w tym w hinduizmie, buddyzmie i sikhizmie. Nie jest to jednak część teologii chrześcijańskiej.
W Nowym Testamencie Jezus naucza, że po śmierci człowiek pójdzie albo do nieba, albo do piekła. O reinkarnacji nie ma mowy. Na przykład w Ewangelii Jana Jezus mówi:„Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie” (Jana 11:25). Werset ten sugeruje, że ci, którzy wierzą w Jezusa, zostaną wskrzeszeni do życia wiecznego w niebie.
Apostoł Paweł w swoich listach pisze także o życiu pozagrobowym. Mówi:„Wiemy bowiem, że gdyby nasz ziemski namiot, nasze mieszkanie uległo zniszczeniu, mamy budowę od Boga, dom nie rękami zbudowany, wieczny w niebie” (2 Koryntian 5:1). Werset ten sugeruje, że po śmierci dusza człowieka trafi do niebiańskiego mieszkania.
Istnieją pewne fragmenty Nowego Testamentu, które niektórzy zinterpretowali jako sugerujące możliwość reinkarnacji. Na przykład w Ewangelii Mateusza Jezus mówi:„Zaprawdę powiadam wam, jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego” (Mt 18,3). Niektórzy ludzie interpretują ten werset w ten sposób, że człowiek musi narodzić się na nowo, aby wejść do nieba. Jednak ta interpretacja nie znajduje potwierdzenia w pozostałej części Nowego Testamentu.
Ogólnie rzecz biorąc, nie ma dowodów sugerujących, że Jezus lub jego uczniowie wierzyli w reinkarnację. Koncepcja reinkarnacji nie występuje w Nowym Testamencie, a nauki Jezusa i jego uczniów sugerują, że po śmierci dusza człowieka trafi albo do nieba, albo do piekła.