Oto kilka kluczowych punktów na temat zjawisk nadprzyrodzonych w wierzeniach żydowskich:
1. Monoteizm: Judaizm wyznaje ścisły monoteizm, uznając jednego transcendentnego i wszechmocnego Boga, który jest stwórcą i zarządcą wszechświata.
2. Proroctwo: Judaizm uznaje różnych proroków, o których wierzono, że otrzymali boskie przesłania i objawienia od Boga. Prorocy ci służyli jako pośrednicy między Bogiem a ludzkością, przekazując ludziom Jego wolę i nauki.
3. Cuda: Judaizm uznaje i opisuje w swoich świętych tekstach liczne cudowne wydarzenia, takie jak rozstąpienie się Morza Czerwonego, rozstąpienie się rzeki Jordan i dostarczenie manny z nieba podczas wędrówki Izraelitów przez pustynię. Cuda te postrzegane są jako przejawy mocy Boga i Jego bezpośredniej interwencji w historię.
4. Boska sprawiedliwość i interwencja: Judaizm wierzy w Bożą sprawiedliwość i aktywne zaangażowanie Boga w sprawy świata. To, co nadprzyrodzone, jest często postrzegane jako środek, za pomocą którego Bóg nagradza sprawiedliwych, karze niegodziwych i chroni Swój wybrany lud.
5. Anioły: Judaizm uznaje istnienie aniołów, istot niebieskich, które służą jako posłańcy i pośrednicy między Bogiem a ludzkością. Aniołowie są opisywani w różnych rolach, takich jak strażnicy, obrońcy i przedstawiciele woli Bożej.
6. Demony: Judaizm uznaje również istnienie demonów lub złych duchów, zwanych po hebrajsku „szedim” lub „mazikin”. Uważa się, że istoty te to upadłe anioły lub złowrogie siły, które mogą wyrządzić krzywdę jednostkom. Jednakże ich moc jest porównywana z władzą Boga.
7. Kabała: Żydowski mistycyzm, zwłaszcza Kabała, sięga głębiej w zjawiska nadprzyrodzone i zgłębia ezoteryczne aspekty żydowskiej teologii i duchowości. Nauki kabalistyczne obejmują sfery duchowe, boskie emanacje i ukryte wymiary wszechświata.
Chociaż judaizm przyjmuje koncepcję tego, co nadprzyrodzone, podkreśla, że obecność i moc Boga nie ograniczają się do tych niezwykłych przejawów, ale są również widoczne w świecie przyrody i duchowych doświadczeniach jednostek. Dlatego w żydowskiej praktyce religijnej wiarę i etyczne życie uważa się za ważniejsze niż pogoń za zjawiskami nadprzyrodzonymi.