W teologii chrześcijańskiej dusza uznawana jest za nieśmiertelną, duchową istotę zamieszkującą człowieka i uważaną za istotę człowieka. Dusza jest często kojarzona z koncepcją życia wiecznego i życia pozagrobowego.
Według nauk chrześcijańskich zbawienie i osiągnięcie nieba można uzyskać poprzez wiarę w Boga, pokutę za grzechy i przyjęcie Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela. Zaprzedanie duszy diabłu jest postrzegane jako odrzucenie łaski Bożej i świadomy wybór zejścia ze ścieżki prawości. Dlatego powszechnie uważa się, że nie można sprzedać duszy diabłu i mimo to wejść do Nieba.
Należy pamiętać, że koncepcje te opierają się na przekonaniach religijnych i istnieją różnice między różnymi wyznaniami i interpretacjami. Ponadto idea zaprzedania duszy diabłu jest często używana metaforycznie do przedstawienia podejmowania wątpliwych moralnie decyzji lub angażowania się w praktyki korupcyjne dla osobistych korzyści.