- Próba wodna :Oskarżony zostanie wrzucony do zbiornika wodnego. Jeśli zatonęli, uważano ich za niewinnych, a jeśli unosili się na wodzie, uznawano ich za winnych. Praktyka ta opierała się na przekonaniu, że czarownice były wykonane z lżejszego materiału niż zwykli ludzie.
- Kłucie :Oskarżony zostanie ukłuty ostrym przedmiotem. Jeśli nie krwawiły ani nie okazywały bólu, uznawano to za oznakę czarów. Miało to swoje korzenie w przekonaniu, że czarownicom brakuje normalnych ludzkich doznań.
- Znak wiedźmy :Ludzie przeszukiwali oskarżonych pod kątem nietypowych śladów lub skaz na ich ciałach, takich jak znamiona, pieprzyki lub blizny. Uważano, że są to znaki diabła i dowód paktu z diabłem.
- Testy behawioralne :Oskarżony będzie obserwowany pod kątem pewnych podejrzanych zachowań lub cech związanych z czarami, takich jak unikanie świętych przedmiotów lub wykonywanie podejrzanych rytuałów.
- Wyznania :Często stosowano tortury i intensywne przesłuchania, aby wydobyć zeznania od oskarżonych czarownic. Pod przymusem fizycznym lub psychicznym ludzie mogli przyznać się do uprawiania czarów, nawet jeśli byli niewinni.
- Reputacja i pogłoski :Oskarżenia mogą również opierać się na plotkach, plotkach i złej reputacji w społeczności. Osobiste urazy lub konflikty mogą prowadzić do fałszywych oskarżeń o czary.
Należy zauważyć, że metody te były podatne na błędy i niesprawiedliwości, a wiele niewinnych ludzi było fałszywie oskarżanych i prześladowanych jako czarownice w okresach wzmożonej histerii związanej z polowaniem na czarownice.