1. Oskarżenia: Często oskarżano ludzi o czary na podstawie plotek, plotek lub osobistych urazów. Na przykład, jeśli ktoś doświadczył nieszczęścia, może obwiniać podejrzaną wiedźmę o jego spowodowanie.
2. Cechy fizyczne: Z czarownicami czasami kojarzono pewne cechy fizyczne, takie jak pieprzyk lub znamię w określonym miejscu, rude włosy lub określony wzrok.
3. Testy i rytuały: Opracowano różne testy w celu ustalenia, czy dana osoba jest czarownicą. Na przykład oskarżony może zostać poddany „testowi pływania”, polegającemu na wrzuceniu go do zbiornika wodnego. Wierzono, że winny unosi się na wodzie, a niewinny tonie.
4. Znaki czarownicy: Uważano, że znaki czarownic to fizyczne znaki na ciele człowieka, takie jak dodatkowe sutki, które uważano za oznaki paktu z diabłem. Oceny te były często poszukiwane podczas egzaminów.
5. Sabaty czarownic: Wierzono, że czarownice zbierały się w określonych porach i miejscach, zazwyczaj w nocy, aby uczestniczyć w rytuałach i oddawać cześć diabłu. Jeśli ktoś był widziany na takim zgromadzeniu lub został oskarżony o udział w takim zgromadzeniu, można to wykorzystać jako dowód czarów.
6. Wyznania i zeznania: W celu uzyskania zeznań od oskarżonych czarownic często stosowano tortury lub inne formy przymusu. Zeznania te zostały następnie przedstawione jako dowód winy.
7. Potępienia: Ludzie mogą potępiać i oskarżać innych, często ze strachu, zemsty lub z pobudek osobistych, co prowadzi do oskarżeń o czary wobec niewinnych osób.
Należy zauważyć, że metody te były wysoce wadliwe i zawodne, co często prowadziło do pomyłek sądowych i prześladowań niewinnych ludzi. Z biegiem czasu wiara w czary zanikła, a polowania na czarownice ostatecznie osłabły.