Skojarzenie ze śmiercią i stratą: Hades był postrzegany jako ponure, ciemne miejsce, w którym przestała istnieć wszelka radość. Perspektywa pozostawienia bliskich i zmierzenia się z nieznanym losem w zaświatach była dla wielu źródłem niepokoju.
Przekonania i mity kulturowe: Mitologia grecka przedstawiała Hadesa jako potężną i autorytatywną postać, rządzącą zmarłymi żelazną pięścią. Opowieści o karach i mękach w podziemiach, takich jak wieczne cierpienia Syzyfa czy Tantala, przyczyniły się do wzbudzenia w ludziach lęku przed Hadesem.
Brak kontroli: Gdy ktoś wkroczył do Hadesu, jego los był poza jego kontrolą. Ten brak autonomii w zakresie własnego istnienia po śmierci był główną obawą starożytnych Greków, którzy kładli nacisk na osobistą sprawczość i niezależność w życiu.
Skojarzenie ze stratą i żalem: Kiedy odeszła ukochana osoba, starożytni Grecy nie tylko opłakiwali stratę, ale także żywili obawy dotyczące swojego losu w podziemiach. Nieznane okoliczności, z którymi mogą się spotkać w Hadesie, potęgują emocjonalny ból żałoby.
Połączenie tych czynników zaszczepiło w społeczeństwie starożytnej Grecji uogólniony strach przed Hadesem, wpływając na ich postawy kulturowe, praktyki religijne i osobiste przekonania na temat życia pozagrobowego.