1. Płonięcie: Była to prawdopodobnie najpowszechniejsza metoda zabijania czarownic w Europie w okresie największych polowań na czarownice w XV–XVII wieku. Oskarżone czarownice przywiązywano do stosu i palono żywcem.
2. Wiszące: Powieszenie było kolejną powszechną metodą egzekucji czarownic. W niektórych przypadkach oskarżone czarownice wieszano po spaleniu.
3. Ścięcie: W niektórych regionach i okresach oskarżonym czarownicom zamiast palić lub wieszać, ścinano głowy.
4. Tonięcie: Na niektórych obszarach, szczególnie we wczesnej epoce nowożytnej, oskarżone czarownice poddawane były próbom wodnym. Jeśli zatonęły, uznawano je za niewinne, ale jeśli wypłynęły na powierzchnię, uznawano je za czarownice i topiono.
5. Ukamienowanie: W niektórych społeczeństwach i kontekstach historycznych oskarżone czarownice zabijano przez ukamienowanie.
6. Tortury: Często stosowano tortury, aby wydobyć zeznania lub informacje od oskarżonych czarownic. Metody tortur mogą być bardzo różne, ale niektóre z bardziej powszechnych obejmują chłostę, piętnowanie, pozbawienie snu i podtapianie.
7. Przyciśnięcie na śmierć: Była to metoda egzekucji, podczas której na klatkę piersiową oskarżonej czarownicy przykładano duże ciężary, co powodowało uduszenie lub obrażenia wewnętrzne.
Należy zauważyć, że zasięg i intensywność polowań na czarownice różniły się w zależności od regionu i nigdy nie istniało jedno spójne podejście do postępowania w przypadku rzekomych czarów. Prześladowanie osób za czary jest dziś powszechnie potępiane jako mroczna i niesprawiedliwa praktyka.