Niedziela:
- Staroangielski:Sunnandæg
- Nordycki:Sunnudagr
- Znaczenie:„dzień słońca” lub „dzień słońca”.
Poniedziałek:
- Staroangielski:Monandæg
- Nordycki:Mánadagr
- Znaczenie:„dzień księżyca” lub „dzień księżyca”.
Wtorek:
- Staroangielski:Tiwesdæg
- Nordycki:Týsdagr
- Znaczenie:„dzień Tyra”. Tyr był nordyckim bogiem wojny i prawa.
Środa:
- Staroangielski:Wōdnesdæg
- Nordycki:Óðinsdagr
- Znaczenie:„dzień Odyna”. Odyn był nordyckim bogiem mądrości, magii i śmierci.
Czwartek:
- Staroangielski:Þūnresdæg
- Nordycki:Þórsdagr
- Znaczenie:„dzień Thora”. Thor był nordyckim bogiem piorunów, błyskawic i płodności.
Piątek:
- Staroangielski:Frīgedæg
- Nordycki:Frjádagr
- Znaczenie:„dzień Frigga”. Frigg była nordycką boginią miłości, małżeństwa i płodności.
Sobota:
- Staroangielski:Sæternesdæg
- Nordycki:Laugardagr
- Znaczenie:„dzień kąpieli” lub „dzień prania”. Uważa się, że nazwa ta ma związek z nordyckim zwyczajem kąpieli w sobotę.
Nazwy te zostały przywiezione do Anglii przez Anglosasów, lud germański, który najechał Wielką Brytanię w V i VI wieku. Anglosasi przyjęli nordyckich bogów i związane z nimi dni tygodnia, które ostatecznie stały się nazwami, których używamy dzisiaj.
Co ciekawe, nazwy dni tygodnia w innych językach germańskich również wykazują nawiązanie do mitologii nordyckiej, wskazując na wspólne dziedzictwo językowe i kulturowe.