Zawód łowcy czarownic w średniowieczu nie był funkcją oficjalną w żadnych strukturach prawnych. Osoby oskarżone o czary w tamtych czasach stawały przed sądem podsycanym zarówno przekonaniami religijnymi, jak i kulturowymi przesądami dotyczącymi zła i nadprzyrodzonych mocy przypisywanych jednostkom. Nie istniało żadne formalne stanowisko ani rola zawodowa poświęcona wyłącznie polowaniu na tzw. czarownice. Pojedyncze osoby mogą angażować się w polowanie na czarownice z różnych powodów, takich jak wrogość osobista, interesy ekonomiczne, gorliwość religijna, a nawet samozwańcze powołania duchowe. Same oskarżenia często wywodziły się z przekonań społeczności dotyczących magii, złoczyńcy lub osób wykazujących nienormalne zachowania.