Europejskie polowania na czarownice :
1. Spalenie na stosie :W wielu krajach europejskich podczas niesławnych polowań na czarownice oskarżone czarownice palono żywcem na stosie. Uznano to za najsurowszą karę i było powszechnie praktykowane w XV–XVIII wieku.
2. Wiszące :Powieszenie było kolejną powszechną metodą egzekucji oskarżonych o czarownice, szczególnie w Wielkiej Brytanii i jej koloniach.
3. Tonięcie :W niektórych regionach oskarżone czarownice w ramach kary topiono. Jeśli przeżyli, uznawano ich za niewinnych; jeśli utonęli, uznawano ich za winnych.
4. Tortury :Często stosowano tortury w celu wydobycia zeznań lub informacji od osób podejrzanych o czary. Metody te obejmowały stojaki do rozciągania, śruby skrzydełkowe i różne inne makabryczne techniki.
5. Uwięzienie :W niektórych przypadkach oskarżone czarownice były skazane na wieloletnie więzienie lub ciężkie prace.
6. Stygmatyzacja i ostracyzm społeczny :Oskarżone czarownice często spotykały się z poważnym napiętnowaniem społecznym i ostracyzmem, nawet jeśli nie były formalnie karane przez prawo. Mogliby zostać odrzuceni, odizolowani lub wypędzeni ze swoich społeczności.
7. Konfiskata mienia :W zależności od jurysdykcji i okresu majątek oskarżonych czarownic może zostać skonfiskowany przez władze.
8. Wymuszone zeznania :Oskarżone osoby mogą być poddawane presji psychicznej lub torturom fizycznym do czasu przyznania się do uprawiania czarów.
Należy zauważyć, że nie we wszystkich regionach i okresach stosowano te praktyki, a surowość kar znacznie się różniła. W wielu przypadkach oskarżenia o czary opierały się na błędnych przekonaniach, uprzedzeniach lub konfliktach osobistych, a nie na wiarygodnych dowodach. W rezultacie w historycznych okresach polowań na czarownice wielu niewinnych ludzi było prześladowanych i karanych.