Wiara w zjawiska nadprzyrodzone:
- Sfera duchowa :Purytanie wierzyli w istnienie sfery duchowej zamieszkanej przez anioły, demony i inne istoty nadprzyrodzone. Postrzegali te podmioty jako aktywne siły na świecie, interweniujące w sprawy ludzkie i wpływające na życie ludzi.
- Czarownictwo :Purytanie wierzyli, że ludzie mogą zawierać pakty z diabłem, uzyskując magiczne moce i zdolność wyrządzania innym krzywdy poprzez czary. Uważali czary za poważne przestępstwo i karane śmiercią. Byli jednak sceptyczni wobec oskarżeń i domagali się mocnych dowodów, zanim skażą kogoś za czary.
- Demony i opętanie :Purytanie wierzyli, że demony mogą opętać jednostki, powodując dolegliwości fizyczne i zaburzenia psychiczne. Czasami wykonywano egzorcyzmy, aby wypędzić demony z opętanych osób.
Nacisk na racjonalizm i dowody:
- Autorytet biblijny :Purytanie oparli swoje wierzenia i praktyki na Biblii. Chociaż poważnie traktowali Biblię, stosowali także racjonalną analizę i intelektualne dociekanie, aby zinterpretować i zrozumieć jej nauki.
- Dowody i dowody :Pomimo wiary w zjawiska nadprzyrodzone, purytanie potrzebowali dowodów i dowodów na poparcie twierdzeń o czarach i zjawiskach nadprzyrodzonych. Zanim wyciągnęli wnioski, przeprowadzili dokładne dochodzenie i przesłuchali świadków.
- Sceptycyzm i ostrożność :Purytanie byli ostrożni w akceptowaniu nadzwyczajnych twierdzeń bez konkretnych dowodów. Byli sceptyczni wobec plotek, pogłosek i bezpodstawnych oskarżeń, podkreślając znaczenie weryfikowania informacji i unikania pochopnych ocen.
Ogólnie rzecz biorąc, chociaż purytanie wierzyli w istnienie sił nadprzyrodzonych, czarów i opętania przez demony, nadal mocno przywiązywali się do racjonalizmu i sceptycyzmu. Nalegali na dowody na poparcie swoich przekonań i obawiali się wyciągania pochopnych wniosków wyłącznie na podstawie pogłosek lub strachu.