1. Prawa czarów i Malleus Maleficarum :
Ustawa o czarach z 1604 r., znana również jako „Ustawa o zwalczaniu zaklinania, czarów i postępowania ze złymi duchami”, została uchwalona za panowania króla Jakuba I. Prawo to definiowało czary jako przestępstwo zagrożone karą śmierci. Malleus Maleficarum (Młot na czarownice), słynny traktat o czarach opublikowany w XV wieku, znacząco wpłynął na interpretację czarów w Anglii w tym czasie.
2. Procesy czarownic :
W XVII wieku Anglia była świadkiem serii procesów o czary, szczególnie we wschodnich hrabstwach Essex, Suffolk i Lancashire. Procesy te często były inicjowane oskarżeniami ze strony sąsiadów, członków rodziny lub osób mających osobiste skargi. Procesy opierały się na wątpliwych dowodach, w tym na dowodach widmowych (oskarżenia oparte na snach lub wizjach).
3. Histeria czarów z lat 1645-1647 :
Szczególnie intensywny okres procesów o czary miał miejsce między 1645 a 1647 rokiem, podczas angielskiej wojny domowej. W okresie tym, znanym jako „Wielkie Polowanie na Czarownice”, setki osób, głównie kobiet, zostało oskarżonych i straconych za czary. Ówczesne niepokoje społeczne i podziały religijne przyczyniły się do wzrostu strachu przed czarami.
4. Wyznania czarów :
W wielu przypadkach osoby oskarżone o czary przyznawały się do zarzucanych im przestępstw pod naciskiem władz, groźbą tortur lub manipulacji psychologicznej. Zeznania te były często niewiarygodne i zaprzeczały innym dowodom.
5. Uprzedzenia związane z płcią :
W XVII wieku oskarżenia i oskarżenia o czary były nieproporcjonalnie dużym celem kobiet. Częściowo wynikało to z panującego przekonania, że kobiety są bardziej podatne na wpływy diabła.
6. Sceptycyzm i racjonalne myślenie :
Pomimo intensywnych prześladowań nie brakowało także sceptyków i racjonalnie myślących, którzy kwestionowali zasadność oskarżeń o czary. Niektóre osoby, w tym lekarze, prawnicy i duchowni, sprzeciwiały się wykorzystywaniu dowodów spektralnych i masowemu ściganiu rzekomych czarownic.
7. Upadek wierzeń w czary :
Wiara w czary w Anglii stopniowo zanikała w drugiej połowie XVII wieku, w miarę jak myśl naukowa i rozum zaczęły zyskiwać na znaczeniu. Ostatni proces o czary w Anglii odbył się w 1682 r., a ustawa o czarach z 1604 r. została uchylona w 1951 r.
Podsumowując, Anglia w XVII wieku doświadczyła okresu intensywnych prześladowań i ścigania czarów. Powszechne były procesy czarownic, napędzane przekonaniami religijnymi, przesądami i motywacjami politycznymi. W oskarżeniach tych widoczne było uprzedzenie wobec kobiet ze względu na płeć, a wiele niewinnych osób ucierpiało w wyniku niewiarygodnych dowodów. Jednak sceptycyzm i racjonalne myślenie ostatecznie doprowadziły do upadku wiary w czary i uchylenia ustawy o czarach w następnych stuleciach.