1. Intensywne przekonania religijne :Purytanie byli głęboko religijni i wierzyli, że świat jest polem bitwy pomiędzy siłami dobra i zła. Postrzegali czary jako grzech ciężki, który zagrażał całej społeczności i jej przekonaniom religijnym. Czary uznawano za bezpośrednie pogwałcenie biblijnego przykazania:„Nie dopuścisz do życia czarownicy” (Wj 22,18).
2. Strach i przesądy :Purytanie żyli w czasach, gdy powszechny był strach i przesądy. Wierzyli w istnienie czarownic i innych sił nadprzyrodzonych i obawiali się szkód, jakie te siły mogą wyrządzić. Czary często kojarzono z diabłem, a purytanie wierzyli, że praktykujący czary są w zmowie z Szatanem.
3. Kontrola społeczna :Społeczność purytańska była zwarta i od jednostek oczekiwano przestrzegania surowych norm społecznych. Oskarżenia o czary mogłyby zostać wykorzystane jako forma kontroli społecznej, wymierzonej w osoby, które odstąpiły od oczekiwań społecznych lub stanowiły zagrożenie dla ustalonego porządku.
4. Role płciowe :Kobiety w społeczeństwie purytańskim były często postrzegane jako podatne na oskarżenia o czary, ponieważ kojarzono je z emocjami i irracjonalnością. Wiele kobiet oskarżonych o czary było marginalizowanych, np. wdowy, starsze kobiety lub te znane z otwartego zachowania lub niekonwencjonalnych przekonań.
5. Pragnienie czystości :Purytanie starali się ustanowić czystą i świętą społeczność, wolną od grzechu i zła. Czary postrzegano jako przejaw zepsucia moralnego, a prześladowanie czarownic jako sposób na oczyszczenie społeczności i utrzymanie jej czystości.
6. Motywacja polityczna :Na oskarżenia o czary mogą mieć także wpływ rywalizacja polityczna i walka o władzę w społeczności. Osoby mogą wykorzystywać oskarżenia o czary, aby rozstrzygnąć osobiste krzywdy, wyeliminować rywali lub skonsolidować władzę.
Połączenie tych czynników przyczyniło się do surowego traktowania i prześladowań osób oskarżonych o czary w społecznościach purytańskich w tamtym okresie.