Na przykład w Kościele rzymskokatolickim święci są czczeni jako osoby, które wykazały się niezwykłą świętością i zostały uznane przez Kościół za przebywające w niebie. Chociaż Kościół naucza, że święci mogą wstawiać się u Boga w imieniu wiernych, ostatecznie to Bóg dokonuje cudów, a nie sami święci. Proces uznania danej osoby za świętą obejmuje rygorystyczne badanie jej życia, cnót i rzekomych cudów, które należy dokładnie udokumentować i zweryfikować, zanim dana osoba będzie mogła zostać oficjalnie kanonizowana.
W niektórych tradycjach protestanckich, takich jak chrześcijaństwo ewangeliczne, mniejszy nacisk kładzie się na cześć świętych, a większy na bezpośrednią relację między Bogiem a indywidualnym wierzącym. W związku z tym niektórzy protestanccy chrześcijanie mogą postrzegać koncepcję cudów dokonywanych przez świętych jako niepotrzebną lub niebiblijną, wierząc, że cuda są wyłączną prerogatywą Boga.
W tradycji prawosławnej święci odgrywają znaczącą rolę w życiu duchowym wiernych. Uważa się, że mają bliską więź z Bogiem i są postrzegani jako orędownicy i pomocnicy na drodze do zbawienia. Chociaż Cerkiew prawosławna uznaje występowanie cudów, ostatecznie to łaska i moc Boża są uważane za odpowiedzialne za te wydarzenia, a nie sami święci.
Podsumowując, choć niektórzy chrześcijanie mogą wierzyć, że święci mogą dokonywać cudów, dokładna natura i zakres tej zdolności różnią się w zależności od różnych tradycji i wyznań chrześcijańskich. Ostatecznie wiara w cuda opiera się na wierze i zrozumieniu Bożej interwencji w sprawy ludzkie.