Terminu „czarownica” po raz pierwszy użyto w XIV wieku na określenie osoby uprawiającej magię lub czary. W średniowieczu wierzono, że czarownice są szkodliwe dla społeczeństwa i należy je karać. Niektórzy wierzyli, że czarownice są w zmowie z diabłem, inni zaś uważali, że są szalone.
Wspólne zajęcia średniowiecznych czarownic
Uzdrowienie: Mówiono, że niektóre czarownice potrafią leczyć chorych za pomocą magicznych zaklęć i mikstur. Inni mówili, że mogą wyrządzać ludziom krzywdę za pomocą magii.
Rzucanie zaklęć: Czarownice często oskarżano o rzucanie zaklęć na ludzi lub zwierzęta, powodując ich chorobę, a nawet śmierć.
Latanie: Czarownice oskarżano także o latanie na miotłach, co uważano za oznakę ich złych mocy.
Uczestnictwo w sabatach: Mówiono, że czarownice uczęszczają na spotkania zwane sabatami, podczas których oddają cześć diabłu i dokonują innych złych czynów.
Karanie czarownic
Osoby oskarżane o bycie czarownicami często były poddawane torturom i więzieniu. Jeśli uznano ich za winnych praktykowania czarów, groziło im spalenie na stosie. Prześladowania czarownic osiągnęły swój szczyt w XVI i XVII wieku, ale na niektórych obszarach trwały aż do XVIII wieku.