1. Zmiana przekonań społecznych:W miarę jak wiek oświecenia przyniósł postęp naukowy i racjonalizm, wiara w czary i demonologię stopniowo zanikała. Sceptycyzm wobec magii i koncepcji przymierza czarownic zastąpił wcześniejsze założenia, które przypisywały czarom zjawiska nadprzyrodzone.
2. Reformy prawne i sądownicze:Wiele krajów europejskich wprowadziło reformy prawne, które ograniczyły lub zniosły ściganie przypadków czarów. Na przykład w 1682 roku król Francji Ludwik XIV wydał edykt z Fontainebleau, który poważnie ograniczył stosowanie tortur w procesach o czary i przesunął ciężar dowodu z oskarżonego na oskarżycieli.
3. Czynniki polityczne i gospodarcze:Konflikty religijne i zamieszanie polityczne, które charakteryzowały większą część wczesnego okresu nowożytnego, stopniowo ustąpiły miejsca bardziej stabilnemu klimatowi politycznemu. Przesunięcie punktu ciężkości z prześladowań religijnych na rozwój gospodarczy i społeczny zmniejszyło intensywność polowań na czarownice.
4. Intelektualny sceptycyzm:Rozwój myśli naukowej i pojawienie się filozofów oświeceniowych doprowadziło do zwiększonego kwestionowania tradycyjnych wierzeń, w tym istnienia i mocy czarownic. Osoby takie jak Thomas Hobbes, John Locke i Voltaire krytykowali stosowanie tortur w procesach o czary i opowiadali się za racjonalnym podejściem do zrozumienia zjawisk naturalnych.
5. Zmiany kulturowe i społeczne:Stopniowa sekularyzacja społeczeństwa, wraz z upowszechnianiem się oświaty i rozwojem ośrodków miejskich, przyczyniły się do upadku wiary w czary. Pojawienie się bardziej zurbanizowanej i wykształconej populacji ułatwiło rozpowszechnianie idei naukowych i sprzyjało zmianie postaw społecznych.
Warto zauważyć, że choć pod koniec XVII wieku palenie czarownic w większości krajów Europy zmniejszyło się, pojedyncze przypadki polowań na czarownice i egzekucji trwały na niektórych obszarach aż do XVIII wieku, a w niektórych częściach świata nawet do XIX wieku. .