Stereotypy o Rybach, skąd pochodzą, dlaczego nie są pełną historią:
Stereotypy–
* Ryby to medium
* Ryby to marzyciel
* Ryby to narzekający/narzekający
* Ryby to ofiara
* Ryby to święty, a może Jezus, a może schizofrenik
* Ryby nie lubią być w rzeczywistości, wolą sny, nastroje i romanse
* Ryby najczęściej odlatują
* Ryby to mistyk zodiaku
Skąd pochodzą…
* Ryby to dwucielesny znak, który obejmuje przejście od zodiakalnej zimy do wiosny. W ciele tej niebiańskiej rezydencji mamy zatem połączone elementy zarówno zimy, jak i wiosny.
* W miesiącach zimowych, kiedy króluje śmierć, wyobraźnia kwitnie. Rozpad i rozpad dosłownego życia dosłownego/fizycznego świata otwiera sferę metafory, mitu i psychiki. Ryby są zatem głęboko poinformowane o utracie dosłownego życia i światła oraz otwarciu wyobrażonego życia i światła.
* W miesiącach wiosennych, kiedy życie znów rośnie w siłę, wyobraźnia jest projektowana na zewnątrz i przybiera wiele namacalnych i „dosłownych” form świata… kwitnące kwiaty, świeże zapachy, nadchodzące deszcze, pierwsze zielone poruszenia. Ten „prawdziwy” świat nie różni się niczym od swojego wyobrażonego odpowiednika, ale są one doświadczane w świadomości w bardzo różny sposób i często mylimy lub mylimy te dwie sfery w przeciwieństwie do siebie, gdy tak naprawdę stale napływają i odchodzą od siebie. .
* Jako kobiecy znak wodny, składający się z wewnętrznego i zewnętrznego, wyobrażonego i dosłownego, zimy i wiosny, zawsze na progu tych dwóch, Ryby i ryby nazywają zimę i wskakują do serca i umysłu, aż ich kielich przepłynie i wyleje się na świat… strumień myśli, słów, uczuć i działań zamaskowanych słowami takimi jak atmosfera, niuanse, nastrój i fantazja.
Dlaczego stereotypy to nie wszystko:
* Każdy znak może wskazywać na rodzaj intuicji lub pewnego rodzaju zdolności parapsychiczne… Ryby są nazywane „psychicznymi”, ponieważ znaki są na granicy dosłowności wiosny i wyobraźni. głębie zimy.
* Ryby to marzyciel. Ponownie, rozumiejąc powyższe cechy, możemy pójść dalej niż powiedzieć, że ludzie spod znaku Ryb nie stąpają po ziemi. To, co rozumiemy przez słowo „marzyciel”, jest bardziej jak ktoś, kto bardzo wyczuwa, że wyobrażenie i dosłowność to dwie strony tej samej monety.
* Ryby to jęczący/narzekający/ofiara. Osoba spod znaku Ryb, która doświadcza dychotomii wyobraźni i dosłowności jako bolesnej lub polaryzującej siły, może rzeczywiście znaleźć się w ciągłym rozdarciu w środku i mieć dobry powód, by narzekać na jedną lub drugą sferę:„Ten świat jest taki przyziemny i rozczarowujący” na z jednej strony lub „Wydaje się, że nie mogę się uziemić”, z drugiej. Jeśli płynność między tymi sferami nie zostanie zbadana i otwarta, można łatwo poczuć się ofiarą. Ale jednocześnie, rozpoznając nieodłączne napięcie i cierpienie generowane między tymi dwoma światami, Ryby z łatwością identyfikują prawdziwe ofiary i ludzi potrzebujących prawdziwego współczucia.
* Pozostałe wymienione przeze mnie stereotypy opowiadają tylko część historii z tych samych podstawowych powodów, związanych z tymi samymi podstawowymi sezonowymi napięciami zodiaku. Im bardziej gloryfikujemy Ryby słowami takimi jak medium, marzyciel, Jezus, święty itp., tym bardziej tracimy z oczu kamienną sadzawkę zawierającą dwie ryby. Z drugiej strony, im bardziej oskarżamy Ryby o to, że są mokrym kocem, płaczem lub nieuziemioną ofiarą, tym bardziej zapominamy, że patrzymy na te dwie ryby przez niekończącą się fontannę wody. Z tych dziwnych powodów znak Ryb ma tendencję do cierpienia naszych opisów tak samo, jak stale się od nich odkupuje.
* Podsumowując, jedną z podstawowych archetypowych potrzeb Ryb jest dostrzeganie wyobraźni w dosłowności i dosłowności w wyobraźni. Większość naszych opisów Ryb nie spełnia tego dylematu. Dlatego jesteśmy zmuszeni sięgać po te dwie srebrne smugi, krążące w kółko w wodach nieba.
Modlitwa:naucz nas podtrzymywać zimę wiosną i wiosnę zimą. Ryba. Woda. I kamień.