W niektórych tradycjach buddyjskich podstawową przyczynę niewiedzy i pragnień wywodzi się ze zdarzenia znanego jako „pierwotna ignorancja” (mula avidya) lub „pierwotna ignorancja” (adi avidya). Odnosi się to do fundamentalnego błędnego przekonania lub niezrozumienia prawdziwej natury rzeczywistości, które powstaje w wyniku zaciemnienia mądrości i wpływu negatywnych stanów mentalnych, takich jak przywiązanie, niechęć i złudzenia.
Według nauk ta pierwotna ignorancja prowadzi do stworzenia wzorców karmicznych, które utrwalają cykl narodzin i odrodzenia. Gdy istoty działają i reagują w oparciu o swoją ignorancję i pragnienia, gromadzą karmiczne ślady lub tendencje, które kształtują ich przyszłe doświadczenia i prowadzą je do narodzin w różnych sferach istnienia.
Samsara jest postrzegana jako ciągły proces cierpienia i niezadowolenia, ponieważ charakteryzuje się nietrwałością, zmianami i nieodłącznymi ograniczeniami uwarunkowanej egzystencji. Celem praktyki buddyjskiej jest przezwyciężenie niewiedzy i pragnień, osiągnięcie oświecenia i wyrwanie się z cyklu samsary w celu osiągnięcia wyzwolenia i ostatecznego szczęścia.