Konstelacja Wagi została po raz pierwszy skatalogowana przez starożytnego greckiego astronoma Ptolemeusza w II wieku naszej ery. Wagi często kojarzono z boginią Dike, uosobieniem sprawiedliwości. W starożytnej mitologii greckiej Dike była córką Zeusa i Temidy i często była przedstawiana jako trzymająca wagę. Łuski kojarzono także z bogiem Hermesem, którego często przedstawiano trzymającego kaduceusz, skrzydlatą laskę splecioną z dwoma wężami, co również kojarzono z równowagą i handlem.
Pochodzenie babilońskie i sumeryjskie
Początki konstelacji Wagi sięgają starożytnych kultur babilońskich i sumeryjskich. Babilończycy nazywali tę konstelację Zibanu, co oznacza „równowagę” lub „łuski”. Sumerowie nazywali go Zib-ba-an-na, co, jak się uważa, oznacza „łuski nieba”.
Epoki średniowiecza i renesansu
W epoce średniowiecza i renesansu Waga była często kojarzona z pojęciem sprawiedliwości i często była przedstawiana jako kobieta trzymająca wagę. W XVI wieku włoski astronom Johannes Kepler opublikował książkę zatytułowaną „Astronomia Nova”, w której zaproponował nową teorię ruchu planet. W tej książce Kepler użył konstelacji Wagi do zilustrowania swoich pomysłów.
Współczesne czasy
Konstelacja Wagi jest nadal rozpoznawana przez astronomów i jest jedną z 12 konstelacji zodiaku. Znajduje się na półkuli południowej i najlepiej jest go oglądać w miesiącach wiosennych. Waga jest także domem Galaktyki Wagi, galaktyki spiralnej znajdującej się około 52 milionów lat świetlnych od Ziemi.