W folklorze żydowskim golem to istota antropoidalna stworzona magicznie z materii nieożywionej. Słowo golem pochodzi od hebrajskiego słowa oznaczającego „nieuformowaną materię” lub „embrion”. Golemy są często przedstawiane jako duże i potężne i czasami wykorzystuje się je do ochrony ludzi lub do wykonywania zadań, które są dla ludzi zbyt trudne lub niebezpieczne.
Najbardziej znaną historią o golemie jest historia golema z Pragi. Według legendy praskiego Golema stworzył w XVI wieku rabin Juda Loew ben Bezalel. Golem został wykonany z gliny i ożywiony za pomocą magicznych zaklęć. Golem był używany do ochrony ludności żydowskiej w Pradze przed prześladowaniami, ale ostatecznie stał się zbyt potężny i musiał zostać zniszczony.
Homunkulus
Homunkulus to mała, sztuczna istota ludzka stworzona w wyniku alchemii lub innych magicznych środków. Koncepcja homunkulusa istnieje od wieków i pojawia się w dziełach literackich, artystycznych i filmowych.
W alchemii homunkulus był uważany za sposób na stworzenie życia od zera. Alchemicy często próbowali stworzyć homunculusy, mieszając ze sobą różne składniki, takie jak ludzka krew, nasienie i gleba. Uważa się, że homunkulus będzie rósł i rozwijał się z biegiem czasu, aż w końcu stanie się w pełni ukształtowaną istotą ludzką.
Homunkulus jest często przedstawiany jako maleńkie, humanoidalne stworzenie z dużą głową i nieproporcjonalnym tułowiem. Często jest przedstawiany jako nagi i bezwłosy i ma dziwny, nieziemski wygląd.
Pojęcie homunkulusa zostało wykorzystane do zbadania różnych tematów w literaturze, sztuce i filmie. Tematy te obejmują naturę życia, tworzenie życia i relacje między ludźmi a ich twórcami.