Kontekst historyczny i kulturowy :Łacina była niegdyś lingua franca Cesarstwa Rzymskiego i Kościoła katolickiego i przez stulecia wywierała znaczący wpływ w całej Europie. Używając w powieści łaciny, Stoker nawiązuje do kulturowych i historycznych skojarzeń tego języka, nadając mitom o wampirach atmosferę starożytności i tajemniczości.
Znaczenie rytualne :Łacina jest tradycyjnie kojarzona z rytuałami i ceremoniami religijnymi, co wzmacnia pogląd, że wampiry są nieziemskie i posiadają nadprzyrodzone moce. Dodaje warstwę mistycyzmu i wzmożonego rytualizmu do przedstawienia kultury wampirów.
Symbolika i aluzje :Włączając łacińskie zwroty i odniesienia, Stoker tworzy symboliczne powiązania z legendami historycznymi, folklorem i starożytnymi tekstami. To skojarzenie z literaturą klasyczną zwiększa bogactwo i głębię kulturową narracji.
Prawdziwość :Ponieważ wampirze postacie Brama Stokera pochodzą z różnych europejskich środowisk, użycie łaciny pomaga stworzyć poczucie geograficznej różnorodności i autentyczności w budowanym przez niego świecie. Użycie powszechnie rozpoznawalnego i prestiżowego języka, jakim jest łacina, nadaje opowieści szerszy, międzynarodowy charakter.
Chociaż „Dracula” odegrał kluczową rolę w ustanowieniu związku między łaciną a wampirami, inne dzieła literackie, programy telewizyjne i filmy w dalszym ciągu utrwalały to skojarzenie, utrwalając łacinę jako powracający element współczesnej fikcji o wampirach i kulturze popularnej.