Medytacja na temat tego zestawu tranzytów dzisiaj…
* Koniunkcja Wenus z Neptunem w Rybach jest romantyczna, marzycielska, chłodząca, uspokajająca, płynna, podnosząca na duchu, pełna wyobraźni, pełna nadziei, współczująca i idealistyczna, podczas gdy Słońce w Baranie Saturn w Koziorożcu jest kontrolowany, potężny, świadomy, aktywny, uporządkowany, obowiązkowy, tradycyjny, twardy, suchy, gorący i bezkompromisowy.
* Wenus w koniunkcji z Neptunem pragnie intymności, tajemnicy, korzyści od kobiet, przyjaciół, partnerów lub współpracowników.
* Kwadrat Słońca/Saturna jest pryncypialny, egzekwujący, konsekwentny i chce ukształtować świat zgodnie z jego wolą.
* Wenus w koniunkcji z Neptunem to ideał raju, wiecznej doskonałości, piękna, wdzięku i błogości.
* Kwadrat Słońca/Saturna z południowym węzłem jest obrazem kogoś, kto z wielkim wysiłkiem próbuje wymusić coś, co się wydarzy. Wyobraź sobie człowieka, który próbuje ściąć drzewo tępą lub zardzewiałą piłą. Ciężko mu się nie udaje. Próbuje i próbuje, ale się wyczerpuje.
* Wenus w koniunkcji z Neptunem to obraz, który napędza człowieka w jego wysiłkach… niemożliwy sen o pięknym domu, który zbuduje z drewna z drzewa, które zmusza go do gorączkowej pracy niemożliwe.
* Jeśli i kiedy w końcu się wyczerpie, sięgnie po zimny i odurzający napój. Mikstura zapomnienia lub „przebaczenia sobie”. Lub eliksir zaspokojenia lub „miłości własnej”. Mikstura apatii lub braku troski. Mężczyzna, w końcu wyczerpany, mówi:„Jeśli nie mogę wykonać tego zadania, to nic nie ma znaczenia. Nic nie jest warte mojego czasu. I tak to wszystko iluzja”.
* Następnie mężczyzna zaczyna pić swoją truciznę, tak samo gorączkowo, jak próbował ściąć drzewo.
* Kiedy pił, ktoś mógł przyjść i powiedzieć:„Dlaczego nie zatrzymasz się i nie naostrzysz ostrza?” na co odpowiedziałby:„Nie mam na to czasu!”
* Kiedy on pił swoje mikstury, jeden po drugim, równie gorączkowo, ktoś mógł powiedzieć:„Dlaczego nie przestaniesz pić sam i nie pójdziesz na spacer z ja?" na co odpowiedziałby:„Jaki to ma sens?”
* Są to oczywiście ekstrema życia duchowego, o których mówi wyłącznie ego. Kiedy życie duchowe jest zakorzenione w pragnieniu osobistego szczęścia lub wyzwolenia, kiedy jest zakorzenione w niemożliwych ideałach osobistej doskonałości lub nieustannej wewnętrznej inicjacji, jesteśmy jak człowiek, który próbuje ściąć potężne drzewo zardzewiałą piłą. Zardzewiała piła to nasza samolubna motywacja. Kiedy naszą motywacją jest osobisty zysk, będziemy gorączkowo cierpieć z powodu wszystkiego, o co się staramy, aż w końcu wyczerpiemy naszą skończoność. Cel duchowy, cel humanitarny, cel artystyczny lub jakikolwiek inny cel „szlachetny”, gdy pochodzi z miejsca pożądania tego, czego osobiście nie mamy, z tego, czego pragniemy lub w jakiś sposób pragniemy dla siebie, w końcu nas wyczerpie.
* Kiedy już jesteśmy wyczerpani, czasami myślimy sobie:„Drzew nie można ściąć”. Nie przestajemy myśleć:„Może inne podejście. Może zaostrzona piła wystarczy. Zamiast tego próbujemy zapomnieć, zaprzeczyć lub udawać, że i tak nic nie ma znaczenia. Następnie celebrujemy tę postawę i traktujemy ją jako styl życia. Wciąż tniemy z nastawieniem na siebie, ale teraz przecinamy powietrze i mówimy takie rzeczy jak:„Nie ma wyższej prawdy, nie ma wyższych celów, nie ma wyższego dobra… to wszystko iluzja i nie ma punkt tutaj, to wszystko jest subiektywne. Jestem tylko człowiekiem, więc wybaczam sobie te bezsensowne duchowe wysiłki i po prostu robię to, co chcę”.
* To tak zwane „odpuszczenie i po prostu bycie człowiekiem” może wydawać się oświecone. Ale w rzeczywistości jest to jeszcze bardziej wyczerpujące, ponieważ teraz, mimo że wciąż piłujemy, nie jesteśmy już świadomi tego, co robimy…
* Czasami wzór staje się cykliczny. W końcu budzimy się z naszego odurzenia i mówimy:„Mój Boże. Muszę wracać do piłowania!” Zabieramy więc zardzewiałe ostrze z powrotem do drzewa i zaczynamy wszystko od nowa, aż znów będziemy wyczerpani i ponownie zabierzemy się do picia.
* Wyobraź sobie, że dla wielu dusz istnieje niezliczona ilość żyć spędzonych w ten sposób. Czemu? Ponieważ miłość to wybór.
* Wiemy, że musi być coś wyższego, ale nie możemy pojąć, że to coś wyższego nie jest osobistym celem lub ambicją, ale osobową osobą, istotą, jak my, która nie pragną doskonałości od nas, którzy nie żądają od nas niczego, ale raczej nadzieja, czeka i tęskni za zaskakującą, tajemniczą i intymną relacją. Ta relacja nie jest nikomu narzucana, tak jak mężczyzna pijący i piłujący, piłujący i pijący nie jest zmuszany do zaprzestania.
* Bez tej relacji zawsze próbujemy i zawodzimy, zawodzimy i próbujemy. Zawodzimy w próbach i próbujemy w niepowodzeniach.
* Pomyśl o tym. Nasze kanały w mediach społecznościowych są wypełnione dwoma podstawowymi obrazami egoizmu. Jednym z nich są wyznaniowe obrazy, które zamieszczamy, że sami coś osiągamy, że czujemy się tak wspaniale, ponieważ coś przekroczyliśmy, wznieśliśmy się, osiągnęliśmy, wygraliśmy, w taki czy inny sposób, do którego dążymy i osiągnęliśmy zwycięstwo. Drugi to zdjęcie, które publikujemy, pokazujące, jak dobrze lub źle się czujemy, że przegraliśmy lub zrezygnowaliśmy z tych bezsensownych podróży do perfekcji i znaleźliśmy miłość do siebie wraz z naszą kanapką z lodami, urlopem lub dogadzaniem sobie. w spa.
* Z drugiej strony, naturalnym rezultatem używania naszej wolnej woli do kochania boskości i miłości do innych, naszą pierwszą troską (jak nauczał Jezus) jest to, że my w zamian można być kochanym. W ten sposób możemy wejść w błogość tak wielu wiecznych związków i boskich związków. W tej niebiańskiej sferze wszystko odbywa się bez próżności. W drodze do tego królestwa ostrze miłości i słodyczy jest ostre i skuteczne w przecinaniu naszych iluzji izolacji, a jednocześnie nie może nikogo skrzywdzić ani wyczerpać.
* I znowu, teraz do naszej astrologii dnia…
* Kwadrat Słońca/Saturna może być jak zardzewiałe ostrze. Połączenie Wenus i Neptuna może być beznadziejnym, samolubnym ideałem, za którym nie możemy przestać gonić, drzewem, które próbujemy ściąć, lub odurzającym napojem osobistych ambicji lub osobistej porażki, zapętlającym się bez końca. Te obrazy są teraz wyostrzane przez planety, ale istnieją wiecznie.
* Z drugiej strony, to, co kryje się pod tymi tranzytami, to ta sama prawda kryjąca się za wszystkimi tranzytami…. że możemy zrezygnować zarówno z nieustępliwości osobistych ambicji, jak i osobistej porażki, ze względu na miłość.
Modlitwa, fragment św. kochać. Albowiem to dając, co otrzymujemy, to dzięki przebaczeniu jesteśmy ułaskawieni, a umierając rodzimy się do życia wiecznego”.