Kilka tygodni temu zostałem zaproszony na odczyty astrologii za kulisami American Music Awards w Los Angeles. Od pięciu lat jestem zawodowym astrologiem, wystarczająco dużo czasu, aby rozważyć trwałą, a nawet mityczną relację między celebrytami a astrologami. Kiedy zaczynałam swoją karierę, byłam nieoczekiwanie zajęta bardzo szybko, widząc prawie pięćset klientów w pierwszym roku czytania wykresów urodzeń. Wraz z tym wczesnym sukcesem pojawiło się wielu znanych „gwiazd” klientów. I chociaż powiedziałbym, że w większości klienci celebrytów są jak każdy inny klient, którego widzi astrolog (martwią się głównie tymi samymi problemami życiowymi – problemami romantycznymi, karierą i pieniędzmi – i mają w większości te same pytania – co mnie czeka w przyszłość? czy mój związek będzie trwał? itd.), prawdą jest również, że związek między celebrytami a astrologami jest wyjątkowy. Chcę podzielić się tym, jak ostatnio wyraźniej dostrzegłem tę dynamikę.
Pisząc, zakładam, że nie każdy czytelnik jest namiętny w języku astrologii. Termin ten przywodzi na myśl horoskopy w kobiecych magazynach lub niedzielnych gazetach lub hiperkliszowy mechaniczny manekin w starym sklepie na rogu, czerwony neonowy obraz pustej dłoni i słowa takie jak „wróżka”. Są to oczywiście silne obrazy, więc nie jest moim zamiarem kpić z nich ani nawet je zastępować, raczej zacząć od wyjaśnienia niektórych błędnych przekonań.
W rzeczywistości stosunkowo niewielu współczesnych ludzi ma pojęcie o astrologii. twierdzenia filozoficzne, naukowe lub duchowe. Astrologowie byli zatrudniani przez ortodoksyjnych przywódców duchowych, takich jak papieże i lamowie, królów i polityków, prezydentów (jak Ronald Reagan) i bankierów (jak JP Morgan), zwykłych ludzi i celebrytów. Astrologowie przewidzieli słynne kataklizmy, takie jak Wielki Pożar Londynu i Czarna Plaga, powstanie i upadek władców i dynastii oraz dokładny czas głównych wydarzeń życiowych dla milionów ludzi. Jednocześnie próby testowania lub „mierzenia” astrologii w każdym empirycznie rygorystycznym sensie kończą się niepowodzeniem. Nie ma naukowego dowodu na astrologię, a jednak my wyrafinowani praktycy tego rzemiosła – ci z nas, którzy studiują dogłębne czytanie wykresów i prognozowanie, a także ogromne ilości historycznych technik astrologicznych – pozostajemy w biznesie, a także pozostajemy w pracy. niektórych bardzo potężnych ludzi, tak jak my mamy od tysięcy lat.
Aby zobaczyć, jak astrologowie pozostają potężni i bliscy władzy, przy braku dowodów wspierających nasze praktyki, w końcu będziemy musieli poćwiczyć trochę astrologii. Ale pierwszą rzeczą, którą chcę powiedzieć o astrologii, jest to, że bardziej przypomina muzykę, a mniej naukę. Astrologia jest systematyczna, tak jak systematyczne jest granie piosenki w określonej tonacji. Wymaga inteligencji artystycznej, podobnie jak muzyka; ale najistotniejszą rzeczą w astrologii nie są jej metody ani teoria, ale to, co robi z ludźmi. Astrologia pomaga wydobyć rezonans z ponadczasowości wzorców zachowań jednostek. Kiedy więc wyjaśniamy komuś, co to znaczy być Słońcem Barana czy Księżycem Rakiem, skutecznie upoetyzujemy jej tożsamość – transponując ją, jeśli wolisz, na język mitu i metafory.
Wszystko Chodzi o to, że pytania o to, czy astrologia jest „ważna naukowo”, przypominają kogoś, kto niegrzecznie przerywa występ jednego z późnych kwartetów Beethovena, by zapytać, czy można udowodnić jego piękno, jak gdyby radość z muzyki Beethovena lub jej wpływ na duszę zależy od czegoś, co można by uznać za „dowód” — słowo, które dla większości staje się coraz bardziej absurdalne w obecności tego, co naprawdę nas porusza.
Nie mówię tego. że astrologia jest kwestią wiary. Dosłownie sugeruję, że astrologia jest psychologiczną formą sztuki. Uważam, że prognozy astrologów nie są czymś, co każdy powinien poświęcić swój czas na próby udowodnienia. Lepiej spędzać czas na mówieniu i uczeniu innych języka, aby inni mogli sami ocenić, czy wzbogaca to działanie. Czy nie wiemy już, że nauka także widzi przez szybę mrocznie? W każdym razie nie znam ani jednego astrologa, który mógłby ci powiedzieć, jak lub dlaczego astrologia działa – i tutaj leży pierwsza archetypowa paralela między celebrytą a astrologią.
Z moich obserwacji wynika, że wielu z nich odniosło sukces ludzie doskonale zdają sobie sprawę z tego, że sława jest zjawiskiem tajemniczym iw większości nieprzewidywalnym. Jeden z moich sławnych klientów, na przykład, miał problemy jako aktor, kiedy odebrał telefon na przesłuchanie do słynnego sitcomu, który ostatecznie uczynił go zamożną i rozpoznawalną na całym świecie gwiazdą filmową. Inny mój klient z gwiazdą telewizyjną powiedział kiedyś o swojej przerwie:„Wydawało mi się, że to przeznaczenie lub szczęście, i popadłem w paranoję, że to wszystko zostanie zabrane lub że tak naprawdę na to nie zasłużyłem”. Prawie każdy głośny klient, którego widziałem, ma podobną historię:„Sposób, w jaki osiągnąłem sukces, wydawał się losem lub przeznaczeniem”. A obok tego narracyjnego wzorca pojawia się niespokojna świadomość wśród celebrytów, jak zmienne mogą być losy. Błyskawiczny wzrost na szczytach list przebojów może doprowadzić do katastrofy i oparzenia filmu dokumentalnego.
W języku astrologii dojście do władzy jest bardzo dobrze reprezentowane przez znak Lwa, lwa, i jego rządzącą planetą, Słońcem. Również przy planecie Jowisz, władca znaku Strzelca, centaura. Dla moich sławnych klientów ten wzór już istnieje jako archetyp. Lew jest symbolem królewskości, władzy i niezaprzeczalnej obecności (kto mógłby przegapić posturę ogromnego lwa!). Jednak Lew pozostaje całkowicie zależny od publiczności, którą reprezentuje polarny przeciwieństwo Lwa, Wodnik. Wodnik reprezentuje ludzkość i „ludzi”. Królowie są albo kochani przez lud, albo ludzie wypierają króla i buntują się. W świadomości każdej celebrytki dotyczącej jej „szczęścia” lub „szczęścia”, czyli innymi słowy, istnieje coś takiego jak dobry król lub królowa, ktoś, kto zdaje sobie sprawę z potrzeby pozostawania w kontakcie z „ludźmi”, w obecności których ich los tajemniczo odpoczywa.
Z drugiej strony miałem też niezbyt wielką przyjemność widząc kilku sławnych klientów z naprawdę dużym ego. Dla tych klientów obraz lwa jest inny. Lew celebrytka staje się odważny i zarozumiały, nadmiernie pod wrażeniem siebie; w jego sprawach nie działają bogowie ani przewodnicy. „Chcę wiedzieć, czy to, czego chcę, stanie się, czy nie?” mówią ci klienci. Jeśli odmówisz, zazwyczaj zachowują się tak, jakby ci nie wierzyli lub że jesteś oszustem lub oszustem. Jeśli powiesz „tak”, to zachowują się tak, jakby istniały teraz kosmiczne dowody na poparcie ich złudzeń wielkości. Dlaczego ktoś taki miałby widzieć astrologa? Dokładnie. Sama ich obecność na odczytach je zdradza. Nie zatrzymałem żadnego z tych sławnych klientów ze względu na sposób, w jaki wybrałem czytanie ich wykresów. I szczerze mówiąc było ich tylko kilku.
Podobna wrażliwość jest typowa dla polityków. Astrologowie ostatnio dużo mówią o tych postaciach – szczególnie po śmierci słynnej astrologa Ronalda Regana, Joan Quigley w październiku 2014 roku – które nadal stanowią znaczną subpopulację naszej klienteli. Opinia publiczna ma tendencję do postrzegania tych ludzi, tak jak często postrzega siebie, jako racjonalistów:podejmowanie wielkich, konsekwentnych decyzji zależy od śledzenia wzorców zachowań. Jednak wśród moich klientów, polityków i bankierów, ubiegających się o urząd lub dokonujących dużych inwestycji, zauważyłem konsekwentne uznanie dla pewnego rodzaju kosmicznego „czynnika X” działającego w polityce ciała lub na rynku. Ta fascynacja jest bardzo zgodna z archetypową dychotomią Jowisza i Merkurego lub Strzelca i Bliźniąt. Tam, gdzie polityk lub inwestor musi prowadzić ludzi do przodu w jasnym kierunku, z charyzmą i pewnością co do przyszłości (Jowisz i Strzelec), każdy polityk lub inwestor również bardzo dobrze wie, że bez względu na informacje, które zawsze można manipulować, opinia publiczna jest bardzo zmienna —że stąd dobry zakład dzisiaj może wyglądać okropnie do jutra (te cechy są bardziej Mercurial lub bardziej zgodne ze znakiem Bliźniąt). Wszędzie tam, gdzie istnieje pewność i jasność, znaczenie niepewności i niejednoznaczności jest najistotniejsze. Bankowcy i politycy widzą nas jako astrologów, ponieważ pod dogmatem tego, co sprzedają społeczeństwu, kryje się nieodłączna niepewność co do tego, w jaki sposób zajęli własną pozycję.
Te paradoksy w świadomości potężnych postaci, w rzeczywistości nie są bardziej intensywne niż te, które wysyłają normalnych ludzi do astrologów. Nasza psychika działa w skomplikowanych wzorcach relacyjnych. Astrologia nieustannie podpisuje przeciwstawne aspekty rzeczywistości z powrotem ludziom jako komplementarne — pozwalając im na nowo zobaczyć własne obawy, z niesamowitą szczegółowością.
I to jest klucz do tego, że celebryci mają szczególne znaczenie dla przeznaczenie astrologii. Fakt, że celebryci widzą astrologów i dziwna aura, która zawsze otaczała ich związek, przypomina, że gwiazdy to ludzie. Sam ich sukces jest mitycznym archetypem. Tylko dlatego, że są ludźmi i można się z nimi utożsamiać, celebrytki sygnalizują coś poza sobą i jakoś zapisane w gwiazdach – możliwy los lub przeznaczenie dla reszty z nas. I odwrotnie, ich troska o ich los jest przypomnieniem, że my też wszyscy jesteśmy tylko ludźmi:Wodnik.
To było wtedy, gdy czytałem za kulisami w apartamencie prezentów podczas Music Awards, ze wszystkich miejsc, że większość z tych realizacji przyszła do mnie. Wiele razy miałem podobne myśli, ale nigdy nie byłem zasypywany tak wieloma celebrytami naraz. Spostrzeżenia wydawały się krystalizować bardzo szybko. Gdy każda celebrytka przechodziła przez apartament, obserwowałam z daleka, jak rozbłyskiwały błyski, a publicyści odpowiadali na pytania, pracownicy przechodzili z naręczami drogich ubrań, podarowanych im za darmo. Ponieważ artyści w końcu nawiązali ze mną kontakt wzrokowy, zobaczyli i uświadomili sobie, kim jestem i co robię, przez jedną lub dwie chwile widziałem, jak znika rola gwiazdy; Obserwowałem, jak stają się skrępowani i bezbronni. Bardziej niż moim zadaniem było przewidywanie czegokolwiek, sukcesu lub porażki, uważam, że moim zadaniem było zapewnić dokładnie to doświadczenie.
Ten artykuł pierwotnie ukazał się w The New Enquiry
http://thenewinquiry.com/essays/why-do-stars-love-the-stars/