Z Wenus w Wodniku, który ma zamiar przeciwstawić się Jowiszowi w Lwie, jest to dobry dzień na rozmowę o osobowości i tożsamości grupowej. Tematy te zawsze były obciążone podziałami kulturowymi i religijnymi, historią wojen rasowych/kulturowych i religijnych itp., ale coraz więcej tego samego rodzaju brutalnych konfliktów tożsamości pojawia się w naszych centrach handlowych i szkołach, w naszym filmie teatry i miejsca pracy. Z perspektywy opozycji między Wenus w Wodniku a Jowiszem w Lwie problem nie jest jedynie systemowym skutkiem nierównego podziału bogactwa w naszym kraju, przesycenia leków czy nawet nasycenia mediów. Tak, oczywiście, wszystkie te rzeczy są problemami, które możemy winić lub powinniśmy wziąć pod uwagę, ale obwiniając te „systemowe” czynniki, możemy utrwalać dokładnie tę samą mentalność, która wywołuje takie oburzenie:mentalność, która mówi:„Kim jesteś, jest jedynie odzwierciedleniem lub zbiorem społecznych przyczyn i uwarunkowań”.
Być może jedynym kontrapunktem dla tego dominującego poglądu jest wizerunek sławy lub sławy. Aby wznieść się ponad nijakość systemowego spojrzenia na tożsamość, trzeba przyjąć pozę. Musisz złapać byka za rogi. Musisz przezwyciężyć przeciwności losu i nosić gumkę na nadgarstku. Być bohaterem. Powiedz coś wyjątkowego i spontanicznie uchwyć na wideo. Może to być dowodem na to, że jesteś od niego wyjątkowy. Że znalazłeś wyjście lub że TY jesteś świecącym wyjątkiem.
Dopóki ta ekstremalna polaryzacja utrwala się, utrwala się też uczucie bycia uwięzionym. Jeśli wyjście z systemowej abstrakcji i nijakości jest tylko dla nielicznych wybranych, to łatwo spolaryzujemy się na pogląd, że silne poczucie tożsamości grupy jest łatwiejsze lub bardziej pożądane niż osobiste przeznaczenie. Z drugiej strony, jeśli wierzymy, że wyjściem jest ulepszenie systemu, to łatwo ulegamy polaryzacji na ciągłą wojnę idei „sprawiedliwego lub dobrego społeczeństwa”, być może tracąc nasz szacunek dla ideologicznej lub archetypowej różnorodności wraz z droga.
Z punktu widzenia planetarnej opozycji między Wenus w Wodniku a Jowiszem w Lwie, musimy uważać, aby wyznaczać sobie nawzajem łatwe cele jako sposób radzenia sobie z brakiem esencji środowiskowej . Nie jest to tak proste, jak powiedzenie „Jestem ponad lub poza identyfikatorami społecznościowymi”, ale nie jest to również tak proste, jak wybranie grupy, do której należysz, a następnie noszenie flagi tak dumnie, jak tylko możesz.
Myślę, że słowo kluczowe to responsywność, która ma również związek ze słowami „spontaniczny” i „małżonek”. W każdej chwili możemy kreatywnie reagować na nasze otoczenie, takie jak przyjaciel, rodzeństwo, a nawet partner. Ta wrażliwość na środowisko nadaje naszemu życiu codziennemu doświadczanie esencji. To jest coś, co James Hillman nazwał „psychologicznym ekologizmem”. W obrębie jakichkolwiek grup, z którymi identyfikujemy się najsilniej, lub jakichkolwiek czynników społecznych, których jesteśmy najbardziej świadomi w sobie, czy po prostu się chowamy lub czegoś unikamy, czy też stale reagujemy na nasze otoczenie, sprawiając, że obecność innych grup i złożoności w nas znane lub widziane? Czy uważnie słuchamy i wyobrażamy sobie wydarzenia, ludzi i miejsca, które nieustannie nam się ukazują, jak ptaki wołające i latające, przysiadające i podskakujące? Czy jesteśmy w stanie zobaczyć, w jaki sposób INNI reagują na swoje otoczenie? Po prostu zbyt łatwo jest reagować na systemową nijakość w równie monotonny sposób. Innymi słowy, nijakość systemowa to sposób patrzenia, który sprawia, że nawet nasza krytyka jest nijaka systemowo. O ŁAGODNOŚĆ! Musimy zdać sobie sprawę, że częścią fenomenu strzelanin publicznych jest erupcja autentycznej ODPOWIEDZI na środowisko, w środowisku, tworząc nowe środowisko… jak bóg Mars, Shiva lub Kali, żądający, abyśmy byli bardziej żywi, bardziej czujni , bardziej obecny, nasze zwierzęce drgania powróciły do częstotliwości żywych.
W serialu takim jak chodzący trupy metafora, na którą powinniśmy zwrócić uwagę, nie dotyczy tylko zombie, ale także ilość ciosów w głowy zombie, którą musisz obserwować, jak nowi bohaterowie zastępują upadłych i dalej odpierają zombie odcinek po odcinku. Powodem, dla którego osobiście znudziłem się serialem, jest to, że po pewnym czasie zjawisko zombie stało się zombie. Krew łomu w oku zombie w sezonie pierwszym jest teraz martwa i jęczy na ziemi w sezonie siedemnastym.
Odczulanie, które wszyscy mówią… dopóki nie jesteśmy znieczuleni na tę koncepcję… ta ironia, że ciągłe gryzienie żywych, ale martwych systemowych sposobów widzenia problemów systemowych…jak kolejna głowa zombie uderzająca o chodnik….
Więc jak wygląda rzeczywista reakcja? Nie mam pojęcia… a ty? Czy powinniśmy założyć klub? Co powiesz na zamieszki pomysłów? Nie ma tu nic praktycznego, o czym mógłbym pomyśleć.
Modlitwa:pomóż mi pozostać wrażliwym i czujnym, żywym dla mojego otoczenia… pomóż nam stworzyć psychiczny ekolog