1. Ruchy kontrkulturowe :Lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte XX wieku były świadkami gwałtownego wzrostu ruchów kontrkulturowych, które rzucały wyzwanie normom społecznym i przyjmowały alternatywne praktyki duchowe. Wicca, ze swoim naciskiem na naturę, wolność osobistą i nonkonformizm, odbiła się szerokim echem wśród wielu osób poszukujących duchowych ścieżek wykraczających poza główne religie.
2. Odrodzenie feministyczne :W latach 70. XX wieku nastąpiło odrodzenie ruchów feministycznych, a Wicca zyskała popularność wśród kobiet poszukujących wzmacniającej praktyki duchowej, która celebrowała kobiecą moc i boskość. Skupienie się Wicca na żeńskich bóstwach i kulcie bogini przemówiło do wielu kobiet poszukujących alternatyw dla patriarchalnych tradycji religijnych.
3. Publikacje i dostępność :W latach 70. XX wieku opublikowano kilka wpływowych książek o Wicca i czarach, w tym „Witchcraft Today” Geralda Gardnera (1954), „The Witch's Bible” Raymonda Bucklanda (1970) i „Wicca:A Guide for the Solitary Practitioner” Scotta Cunninghama. (1988). Publikacje te sprawiły, że wierzenia i praktyki Wicca stały się szerzej dostępne, przyczyniając się do ich rosnącej popularności.
4. Zainteresowania kulturalne i wpływ mediów :W latach 70. w kulturze popularnej wzrosło także zainteresowanie okultyzmem, magią i alternatywnymi praktykami duchowymi. Filmy, książki i programy telewizyjne poruszające te tematy jeszcze bardziej przybliżyły społeczeństwu koncepcje związane z Wicca i czarami.
5. Ekologia i połączenie natury :Nacisk Wicca na naturę, szacunek dla środowiska i celebrowanie cykli Ziemi, zbiegło się z rosnącą świadomością kwestii środowiskowych w latach siedemdziesiątych. Wicca oferowała jednostkom duchowe ramy umożliwiające połączenie się ze światem przyrody i szanowanie go.
Ogólnie rzecz biorąc, lata 70. XX wieku zapewniły podatny grunt dla rozwoju Wicca, kiedy jednostki poszukiwały duchowych alternatyw, które współgrały z ich osobistymi wartościami, przekonaniami i kulturowym duchem czasu tamtej epoki.