Hier zijn enkele voorbeelden van culturen die verschillende opvattingen hebben over het praten over de doden:
- In sommige Afrikaanse culturen Men gelooft dat praten over de doden hen weer tot leven kan brengen. Daarom wordt het als taboe beschouwd om op een negatieve manier over de overledene te spreken of zonder geldige reden zijn naam te noemen.
- In sommige Aziatische culturen Men gelooft dat praten over de doden hun geest kan verstoren en de levenden ongeluk kan brengen. Daarom wordt het als respectloos beschouwd om op een terloopse manier over de overledene te praten of om hun herinneringen op te halen zonder een specifiek doel.
- In westerse culturen , wordt praten over de doden over het algemeen niet als taboe beschouwd. In feite wordt het vaak gezien als een manier om het leven van de persoon te herinneren en te eren. Er zijn echter nog steeds mensen die geloven dat praten over de doden ongeluk kan brengen of ongewenste aandacht van geesten kan trekken.
Uiteindelijk is het een persoonlijke en culturele overtuiging of het wel of niet praten over een dode persoon als pech wordt beschouwd. Er is niet één juist antwoord, en het is belangrijk om de overtuigingen van anderen te respecteren.