In de Manicheïsche kosmologie wordt de zoon van het licht vaak afgebeeld als een lichtgevende figuur die voortkwam uit de Vader van Grootheid en het rijk van licht en geest voortbracht. De zoon van het licht was verwikkeld in een kosmisch conflict met de krachten van duisternis en kwaad, gepersonifieerd door de Prins van de Duisternis of het Kwaadaardige Principe, en probeerde de goddelijke vonken van licht te bevrijden die vastzaten in de materiële wereld.
De zoon van het licht werd in het manicheïsme beschouwd als een verlosser en verlosser, en volgelingen van de religie keken naar hem op voor verlossing en bevrijding uit de cyclus van het materiële bestaan. Men geloofde dat de zoon van het licht zichzelf had geopenbaard aan Mani, die zijn laatste en definitieve boodschapper voor de mensheid werd, die de dualistische aard van de kosmos verkondigde en het pad van spirituele verlichting leerde.
Het concept van de zoon van het licht is nauw verbonden met het gnostische idee van de goddelijke vonk in elke menselijke ziel en de mogelijkheid van spirituele transformatie door de realisatie van iemands ware goddelijke natuur. Het vertegenwoordigde de belofte van bevrijding en terugkeer naar het rijk van licht en goddelijkheid, wat het uiteindelijke doel was van de manicheïsche spirituele reis.
Samenvattend symboliseert de zoon van het licht in het manicheïsme het lichtgevende en verlossende aspect van het goddelijke, de bron van spiritueel licht en verlossing, die een kosmische strijd voert tegen de krachten van de duisternis en probeert de goddelijke vonken in de mensheid te bevrijden.