De scène verschuift. Je bent in de receptie en kijkt naar Sarah dansen met deze onbekende man. Hij ziet er gelukkig uit, echt gelukkig, maar iets voelt af. Een schaduw van verdriet hangt over het evenement, een voelbare spanning in de lucht. Je probeert met Sarah te praten, te begrijpen, maar je stem is gedempt, je woorden verloren in de buzz van de viering.
Plots ontmoeten Sarah's ogen de jouwe. Ze ziet er onrustig uit, verward. Ze probeert te spreken, maar haar woorden worden gefragmenteerd, onhoorbaar. Je reikt naar haar, maar net als je op het punt staat haar aan te raken, word je wakker.
De droom laat een aanhoudend gevoel van onbehagen achter. Je kunt het gevoel niet schudden dat Sarah in gevaar is, dat er iets mis is. Je controleert je telefoon, de eerste stralen van zonlicht die het scherm verlichten. Geen berichten, geen oproepen, niets.
Later die dag ontmoet je Sarah voor koffie. Ze lijkt gelukkig, enthousiast over de bruiloftplanning en je aarzelt om de droom te noemen. Je wilt niet gek lijken, om een rare droom ter sprake te brengen over zoiets belangrijks.
Maar naarmate de dagen verstrijken, blijft de droom terugkeren, het gevoel van onbehagen wordt sterker. Je besluit Mark te vertrouwen, Sarah's verloofde. Hij veegt het eerst af, maar je ziet een flikkering van zorgen in zijn ogen. Hij zegt niets, maar de volgende keer dat je hem ziet, vertelt hij je dat hij met Sarah gaat praten.
Later die avond ontvang je een telefoontje van Sarah. Ze is geschud, verward en bezorgd. De man in je droom, vertelt ze je, is haar ex-vriendje, iemand waarvan ze dacht dat ze had achtergelaten. Hij is weer verschenen in haar leven, in een poging hun relatie opnieuw in te wekken, en Sarah worstelt om de situatie te navigeren.
Je beseft dan, met een zucht van opluchting, dat je droom een waarschuwing was. Het ging niet over de bruiloft, maar over het welzijn van Sarah. Het ging niet om de man, maar over het gevaar dat hij opmaakte. Je kunt misschien niet bepalen wat er gebeurt, maar je kunt er voor haar zijn, een stem van reden en een schouder om op te huilen.
Je weet dan dat je droom niet alleen een droom was. Het was een boodschap, een fluistering van intuïtie die je vriend redde van een potentieel rampzalige situatie. Je bent dankbaar voor het vermogen om verder te kijken dan het oppervlak, om verbinding te maken met je intuïtie en om te handelen naar zijn begeleiding.