Tegenwoordig stelt de wetenschap ons in staat om verschillende natuurlijke fenomenen en biologische processen te verklaren. We hebben een overvloed aan informatie, onderzoek en studies online beschikbaar om de aard van onze slaap en dromen te ontleden.
Waarom we slapen, hoeveel, hoeveel dromen per nacht, enz. We hebben de tools om deze vragen nauwkeurig te beantwoorden. Maar wat als je 2000 jaar geleden leefde?
Het is misschien moeilijk voor een moderne mens om te begrijpen hoe oude beschavingen deze concepten zagen. Zie je, mythologie was diep verankerd in hun dagelijks leven. Ze gebruikten mythen en goden om de wereld om hen heen in kaart te brengen.
In feite is een van de oudste overtuigingen die tot voor kort standhielden, het animisme. Objecten, dieren, planten, plaatsen, enz. hebben een geest.
Door menselijke eigenschappen en eigenschappen toe te schrijven aan abstracte en levenloze concepten, waren ze in staat om mysteries van de wereld te relateren en te begrijpen.
De oude Grieken waren niet zo anders, zij het geavanceerder omdat ze dit concept in hun verhalen en mythologie hebben verweven.
De Griekse mythologie heeft een God (theos of daemon) voor elke gedachte en emotie. Ze personifieerden hoop, oorlog, donder, dood, en ja, je raadt het al; slapen en dromen!
Maar wat interessant is, is dat er een heel filosofisch systeem ontstaat dat de Griekse mythologie onderstreept zodra je de relatie en functie van deze goden analyseert.
Dus, als je klaar bent om het dromenland in te duiken en de Nacht te ontmoeten... ga verder!
1. Nyx:De Griekse Godin van de Nacht
Nyx is de personificatie van de nacht zelf. Ze is de dochter van Chaos, de plaats en tijd die de schepping voorafgaat en de kloof tussen hemel en aarde vertegenwoordigt.
Ze lijkt te bestaan aan het begin van de schepping, wat haar een oer-entiteit markeert en geen deel uitmaakt van de bekende Olympiërs.
Er zijn niet veel mythologische verhalen bewaard gebleven die zich op haar concentreren, maar ze is altijd aanwezig op de achtergrond.
In Theogony is haar thuis in Tartarus, de onderwereld, waar ze het leven schonk aan alle goden en wezens van de Nacht.
We leren in Illiad dat Zeus meer bang is voor haar woede dan voor iets anders. De beschrijving van haar uiterlijk is ongrijpbaar, maar er wordt gezegd dat ze een schimmige figuur was, woest en mooi, met een enorme kracht.
Ze werd vereerd op de achtergrond van andere sekten. Het waren beelden die 'Nacht' werden genoemd in tempels en bijvoeglijke naamwoorden die werden gegeven aan andere goden die op Nyx zinspeelden, zoals Dionysus Nyktelios (nachtelijk).
Nyx, het eerste principe
Zoals ik al zei, lezen we in Theogonie dat zij de dochter van Chaos is. Later lijkt het erop dat ze in plaats daarvan het Eerste Principe werd. In de orfische mythologie vertegenwoordigt ze de bron van de schepping. Ze had dromen en profetieën (haar zonen en dochters) gestuurd naar mensen en goden, zoals Cronus.
Sta eens stil bij de implicatie hiervan:uit de nacht komt de werkelijkheid tevoorschijn.
Filosofen en psychologen hebben betoogd dat ons onderbewustzijn vaak ons lot en onze beslissingen kan sturen. Nyx, en al haar creaties, zouden de onbekende kenmerken, de schaduw, van onze persoonlijkheid kunnen vertegenwoordigen die langzaam aan de oppervlakte komt gedurende de dag.
Dit wordt duidelijker als we haar genealogische stamboom volgen.
2. Thanatos, de god van de dood
Thanatos is de zoon van Nyx en de personificatie van de dood. Hij was genadeloos, gevreesd en gehaat door zowel stervelingen als goden. Toch was hij te slim af!
Het is duidelijk dat hij, net als zijn moeder, altijd aanwezig is op de achtergrond van de Griekse mythologie. Maar hij komt voor in een paar mythen:
De mythe van Sisyphus. De titulaire held vangt Thanatos om onsterfelijkheid te verwerven.
Hercules bestrijdt hem - in wezen de dood verslaan.
In de orfische mythologie, toen de dood de overgang naar de Elysium-velden vertegenwoordigde, zag Thanatos eruit als een baby, een engel en een boodschapper van de dood. Hij had een zachte aanraking en hij zou degenen bezoeken die hun leven volledig hadden geleefd.
Dit onthult een zeer belangrijk kenmerk van de menselijke natuur; de angst voor de dood.
Door de dood te personifiëren, konden Grieken hem ook vermijden en met hem onderhandelen. Ze konden een mensachtige figuur begrijpen die hen naar Tartarus wilde brengen.
Freud wijst erop dat de doodsdrift - het risicovolle gedrag van mensen - voortkomt uit de nevenschikking van Eros (liefde; verlangen naar leven) en dood.
Dit veronderstelt naar mijn mening dat Thanatos een geest is, een aspect van Nyx, die mensen 's nachts bezeten heeft om hun leven op het spel te zetten.
(Grieken volgden geen canon als het op hun verhalen aankwam. Ze schreven vaak verschillende kwaliteiten toe aan goden, afhankelijk van de mythe. Dit heeft te maken met het meerlagige bestaan dat Goden hadden, met meerdere aspecten en functies )
3. Hypnos, de god van de slaap
Thanatos heeft veel broers en zussen, waaronder Geras (Old Age), Nemesis (Retribution), Momus (Blame), etc. Ze hebben allemaal hun eigen plaats in de Griekse mythologie.
Maar misschien is zijn meest geliefde broer of zus, zijn tweelingzus, Hypnos (Slaap).
Hij woonde in een grot naast zijn broer of zus, omringd door planten die een diepe slaap zouden veroorzaken bij iedereen die in het kreupelhout stapte.
En pas op dat je niet in de rivier de Lethe valt, anders wil je de rest van je leven vergeetachtig en verstrooid zijn.
In de Illiad gebruikt Hypnos zijn kracht om Zeus in slaap te brengen, zodat Hera wraak kan nemen voor de plundering van Troje door Hercules. Wanneer de alvader eindelijk wakker wordt, achtervolgt hij hem. Maar Hypnos vindt onderdak in het rijk van zijn moeder, Nyx.
Hij was een vriendelijke godheid die mensen hielp in slaap te vallen, te verjongen en weer op krachten te komen. Er wordt gezegd dat hij de helft van ons leven bezit.
In het Grieks betekent Hypnos (ύπνος) slaap. De woorden "hypnose" en "hypnotica" ontlenen hun naam aan de mindere godheid. En "slapeloosheid" komt van het Romeinse equivalent van de God, Somnus.
Slaap en dood
Het is niet per ongeluk dat Hypnos en Thanatos als tweelingen worden beschouwd. Grieken begrepen dat er een dunne lijn is tussen slaap en dood, tenminste in de manier waarop mensen deze concepten kunnen waarnemen.
In de mythologie lijken ze allebei over hetzelfde rijk te heersen. Hesiod vermeldt dat krijgers alleen zouden sterven als ze door slaap werden overvallen, wat de twee kanten van dezelfde medaille benadrukt.
Socrates vergelijkt in Plato's verontschuldiging slaap en dood in deze passage:
“Want de staat van de dood is een van twee dingen:of het is praktisch niets, zodat de doden zich nergens van bewust zijn, of het is, zoals mensen zeggen, een verandering en migratie van de ziel van dit naar het andere plaats. En als het bewusteloosheid is, zoals een slaap waarin de slaper niet eens droomt, zou de dood een geweldige winst zijn. ”
Slaap vertegenwoordigt een fase van liminaliteit, een sneak-peak zo je wilt, naar de andere kant, terwijl de dood de permanente, droomloze slaap is.
Net als hun moeder, Nyx, werden ze vereerd op de achtergrond van andere sekten. Hoewel Spartanen een cultus van "Slaap en Dood" hadden, gezien hun krijgerscultuur en de intieme relatie die ze vanaf jonge leeftijd met Thanatos ontwikkelden.
4. Oneiroi, de Daemons of Dreams
Als je ooit een déjà vu ervaart of ontdekt dat een droom is uitgekomen, heeft een van de goden je misschien 's nachts Oneiros gestuurd.
Black-winged daemons, Oneiroi zijn de zonen van Nyx, zonder vader. In Theogonie beschrijft Hesiodus een "stam van dromen" (φῦλον Ὀνείρων), broers en zussen van Thanatos, Hypnos en de rest van de goden van slaap en dromen.
Hun doel was om tijdens de slaap te verschijnen en profetische boodschappen over te dragen. Grieken geloofden in het concept van de poorten van hoorn en ivoor.
- Echte dromen kwamen uit een poort van hoorn
- Valse dromen kwamen uit een poort van ivoor
Het is een spel met twee woorden die fonetisch klinken als "vervullen" en "bedrog".
Wanneer een droom waar is, zal wat je ziet in vervulling gaan. Maar als het onwaar is, zal het "woorden brengen die geen vervulling vinden."
(De les hier is dat je moet kijken en observeren waar de dromen vandaan komen. Ook al is hun aard misschien profetisch, het is de dromer die moet beslissen of wat ze zien waar of onwaar is. Daarom is oneirologie zo zo belangrijk!)
De drie grote Oneiroi
Ook al zijn er duizenden Oneiroi, Ovidius noemde er drie, afgeleid van, nu verloren, Hellenistische interpretaties van dromen.
Zijn naam betekent vorm, van het Griekse woord μορφή. Hij zou verschijnen in een menselijke gedaante en de gang, beweging, spraak en kleding van mannen nabootsen.
Later, in de middeleeuwen (en tot op de dag van vandaag), werd Morpheus beschouwd als de God van slaap en dromen. Tegenwoordig is er in Griekenland een gezegde dat wordt gebruikt om diepe slaap te beschrijven; in de omhelzing van Morpheus.
Dit betekent fantasie, deze Oneiros zou de vorm aannemen van levenloze objecten en de elementen.
Bomen, rotsen, aarde, vuur, water waren enkele van de levenloze dingen die hij zou worden.
Degene die de dromer bang maakt. Hij zou zich manifesteren als dieren, beesten, een vogel of een slang.
Hij is de personificatie van nachtmerries, naast Epiales.
De dramatisering van dromen
Wat ik fascinerend vind, is dat er meerdere lagen in dit rijk zijn. De personificatie van de Griekse goden van slaap en dromen creëert acteurs en regisseurs.
Alles wat je ziet is een gemaskerde godheid die hun aangewezen rol speelt. Je droomt van een theaterstuk, een mimetische formatie van je geest.
- Het podium is de Nacht, geregeerd door de machtige Nyx.
- De regisseurs zijn Hypnos en Thanatos
- De acteurs zijn Oneiroi
- JIJ bent het publiek
De titel van deze hele blog is Dromen en Mythologie. En daar is een goede reden voor. Kijk, er is een dunne lijn tussen mythen en dromen. Beiden hebben dezelfde bron; ons onderbewustzijn.
De emanaties die we in onze slaap waarnemen en de archetypen die we in onze verhalen schetsen, hebben dezelfde functie. Om de onzichtbare kanten van onze psyche uit te drukken, door middel van verhalen en herkenbare verhaallijnen.
"Mythen zijn openbare dromen, dromen zijn privé-mythen."
Duik diep…
Het staat ter discussie of de Griekse goden van slaap en dromen mythische of gewoon literaire instrumenten zijn.
In het oude Griekenland werden ze op de een of andere manier aanbeden. Toen de Hellenistische invloed afnam, werden ze delen van gedichten en literatuur en verloren ze hun goddelijke betekenis.
Zoals de meeste mythen kregen ze een allegorische functie.
Ik geloof dat de belangrijkste conclusie is dat het rijk van slaap en dromen grenst aan onze realiteit. Het wordt bevolkt door onze schaduwen en wezens van de nacht. En we bezoeken het elke keer dat we onze ogen sluiten, en krijgen elke keer een paar inzichten voordat we wakker worden.
Zie het als zwemmen in de oceaan. Meestal bevindt de helft van uw lichaam zich boven de zee, terwijl de rest onder water is. Zo voelt het leven vaak.
Een deel van jezelf bestaat te allen tijde in je onderbewustzijn. En om die kant van jezelf bewust onder controle te krijgen, moet je diep duiken, adem voor adem, droom voor droom.
"Alle functies van het lichaam en van de ziel worden door de ziel uitgevoerd tijdens de slaap"
PS – Wist je dat Hippocrates slaap gebruikte om prognoses te maken over abnormale fysiologische omstandigheden? Hij geloofde dat dromen twee doelen hadden; een profetische boodschap van de Goden en een biologisch signaal, dat de dromer vaak laat zien waar hun kwalen waren.