Ik was doodsbang. Ik kon niet geloven dat zoiets gebeurde. Ik voelde me zo hulpeloos en kwetsbaar. Maar toen kwam mijn man tussenbeide. Hij vocht tegen de overvaller en stak hem neer om mij te beschermen. Ik was zo dankbaar voor zijn moed en kracht. Hij heeft mijn leven gered, en dat zal ik nooit vergeten.
In de nasleep van de aanval voelde ik me geschokt en getraumatiseerd. Maar mijn man was er bij elke stap voor mij. Hij hielp me om te verwerken wat er was gebeurd en om te genezen van mijn verwondingen. Ik ben zo gelukkig dat ik hem in mijn leven heb.
Het perspectief van de echtgenoot:
Ik hoefde niet lang na te denken toen ik zag dat de overvaller mijn vrouw aanviel. Ik wist gewoon dat ik iets moest doen om haar te beschermen. Ik sprong voor haar en vocht tegen de aanvaller. Ik besefte niet eens dat ik hem had neergestoken totdat het allemaal voorbij was.
Ik ben blij dat ik mijn vrouw heb kunnen beschermen, maar ik ben ook verdrietig en boos dat dit überhaupt is gebeurd. Ik zou alles doen om mijn vrouw te beschermen, en ik ben dankbaar dat het goed met haar gaat.
Nasleep:
De overvaller werd gearresteerd en beschuldigd van mishandeling met een dodelijk wapen en poging tot moord. Hij werd veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf.
De man en vrouw konden de aanval achter zich laten en hun leven samen voortzetten. Ze zijn nu gelukkig getrouwd en hebben twee kinderen.