De taak van een heksenvinder was in de middeleeuwen geen officiële functie binnen enige juridische structuur. Mensen die in die tijd van hekserij werden beschuldigd, kregen te maken met vervolging die werd aangewakkerd door zowel religieuze overtuigingen als cultureel bijgeloof over kwade en bovennatuurlijke krachten die aan individuen werden toegeschreven. Er was geen formele functietitel of beroepsrol die uitsluitend gewijd was aan de jacht op de zogenaamde heksen. Individuen kunnen betrokken raken bij heksenjacht vanwege verschillende motieven, zoals persoonlijke vijandschap, economische belangen, religieuze ijver of zelfs zelfbenoemde spirituele roepingen. De beschuldigingen zelf zouden vaak voortkomen uit gemeenschapsovertuigingen rond magie, kwaadwilligheid of individuen die abnormaal gedrag vertoonden.