Europese heksenjachten :
1. Branden op de brandstapel :In veel Europese landen werden beschuldigde heksen tijdens de beruchte heksenjachten levend op de brandstapel verbrand. Dit werd beschouwd als de zwaarste straf en werd op grote schaal toegepast in de 15e tot 18e eeuw.
2. Ophangen :Ophangen was een andere veelgebruikte methode om beschuldigde heksen te executeren, vooral in Groot-Brittannië en zijn koloniën.
3. Verdrinking :In sommige regio's werden beschuldigde heksen als straf verdronken. Als ze het overleefden, werden ze als onschuldig beschouwd; als ze verdronken, werden ze als schuldig beschouwd.
4. Marteling :Marteling werd vaak toegepast om bekentenissen of informatie af te dwingen van personen die verdacht werden van hekserij. Deze methoden omvatten rekrekken, duimschroeven en diverse andere gruwelijke technieken.
5. Gevangenisstraf :In sommige gevallen werden beschuldigde heksen veroordeeld tot langdurige gevangenisstraf of dwangarbeid.
6. Stigmatisering en sociale uitsluiting :Beschuldigde heksen kregen vaak te maken met ernstig sociaal stigma en uitsluiting, zelfs als ze niet formeel door de wet werden gestraft. Ze kunnen worden gemeden, geïsoleerd of uit hun gemeenschap verdreven.
7. Confiscatie van eigendommen :Afhankelijk van het rechtsgebied en de periode kunnen de eigendommen van beschuldigde heksen door de autoriteiten in beslag worden genomen.
8. Gedwongen bekentenissen :Beschuldigde personen kunnen worden onderworpen aan psychologische druk of fysieke marteling totdat ze bekenden dat ze hekserij beoefenen.
Het is belangrijk op te merken dat niet alle regio's of perioden deze praktijken toepasten, en dat de ernst van de straffen aanzienlijk varieerde. In veel gevallen waren beschuldigingen van hekserij gebaseerd op misvattingen, vooroordelen of persoonlijke conflicten in plaats van op geloofwaardig bewijs. Als gevolg hiervan werden veel onschuldige mensen vervolgd en gestraft tijdens de historische perioden van heksenjachten.