1. Goddelijk recht van koningen: Het heersende politieke geloof was het 'goddelijke recht van koningen', dat beweerde dat monarchen hun gezag om rechtstreeks van God te regeren ontleenden. Dit concept werd algemeen aanvaard en legitimeerde de macht van erfelijke monarchen.
2. Religieus pluralisme: Terwijl de 17e eeuw nog steeds sterk werd beïnvloed door het christendom, bestonden er verschillende christelijke denominaties naast elkaar, waaronder het katholicisme, het protestantisme en het anglicanisme. Religieus pluralisme leidde tot aanzienlijke conflicten, vervolging van minderheden en oorlogen zoals de Dertigjarige Oorlog (1618-1648).
3. Geocentrisch model van het heelal: De meerderheid van de mensen in de 17e eeuw geloofde in het geocentrische model van de oude Griekse filosoof Ptolemaeus, waarin de aarde in het centrum van het universum werd geplaatst, terwijl de zon en andere planeten eromheen draaiden. Deze opvatting werd later in de eeuw uitgedaagd door het astronomische werk van Nicolaus Copernicus, Galileo Galilei en anderen.
4. Religieus bijgeloof en overtuigingen: Veel mensen hielden vast aan bijgeloof, traditionele praktijken en overtuigingen die verband hielden met religie. Deze overtuigingen omvatten de angst voor hekserij, de beoefening van astrologie, de genezende kracht van aanraking en relikwieën door bepaalde individuen, en de interpretatie van gebeurtenissen gebaseerd op religieuze profetieën.
5. Wetenschappelijke revolutie: De 17e eeuw markeerde de opkomst van wetenschappelijk onderzoek en een verschuiving in het denken over de natuurlijke wereld. Figuren als Galileo, Isaac Newton en Johannes Kepler daagden traditionele overtuigingen uit en droegen bij aan de ontwikkeling van wetenschappelijke theorieën en inzichten door middel van experimenten en observatie.
6. Sociale hiërarchie en klassenstructuur: De samenlevingen van de 17e eeuw waren gebaseerd op rigide sociale hiërarchieën, waarin geboorte en sociale rang grotendeels iemands positie in het leven bepaalden. De hogere klassen bestonden uit aristocratie en rijke kooplieden, terwijl de meerderheid van de mensen boeren, handarbeiders of een deel van de handelsklasse waren.
7. De Verlichting en het Rationalisme: Tegen het einde van de 17e eeuw begon het tijdperk van de Verlichting wortel te schieten, waarbij de nadruk lag op rede, wetenschap en intellectuele vooruitgang. Filosofen als Rene Descartes, Voltaire en John Locke propageerden tijdens de Verlichting intellectueel onderzoek en kritiek op traditionele overtuigingen en instellingen.
Het is belangrijk op te merken dat er zelfs binnen deze gedeelde overtuigingen variaties bestonden die gebaseerd waren op regionale, culturele en individuele verschillen, evenals de opkomende uitwisseling van ideeën en invloed tussen verschillende delen van de wereld door middel van handel en verkenning.