In de rooms-katholieke kerk worden heiligen bijvoorbeeld vereerd als individuen die buitengewone heiligheid hebben getoond en door de kerk zijn erkend als zijnde in de hemel. Hoewel de Kerk leert dat heiligen namens de gelovigen bij God kunnen bemiddelen, is het uiteindelijk God die wonderen verricht, en niet de heiligen zelf. Het proces van het erkennen van een persoon als heilige omvat een rigoureus onderzoek naar zijn leven, deugden en vermeende wonderen, dat zorgvuldig moet worden gedocumenteerd en geverifieerd voordat het individu officieel heilig kan worden verklaard.
In sommige protestantse tradities, zoals het evangelische christendom, ligt er minder nadruk op de verering van heiligen en een grotere nadruk op de directe relatie tussen God en de individuele gelovige. Als zodanig kunnen sommige protestantse christenen het concept van wonderen verricht door heiligen als onnodig of onbijbels beschouwen, in de overtuiging dat wonderen het enige voorrecht van God zijn.
In de oosters-orthodoxe traditie spelen heiligen een belangrijke rol in het spirituele leven van de gelovigen. Er wordt aangenomen dat ze een nauwe relatie met God hebben en worden gezien als voorbidders en helpers op het pad naar verlossing. Hoewel de oosters-orthodoxe kerk het optreden van wonderen erkent, zijn het uiteindelijk de genade en kracht van God die verantwoordelijk worden geacht voor deze gebeurtenissen, en niet de heiligen zelf.
Samenvattend:hoewel sommige christenen misschien geloven dat heiligen wonderen kunnen verrichten, variëren de exacte aard en omvang van dit vermogen tussen verschillende christelijke tradities en denominaties. Uiteindelijk is het geloof in wonderen gebaseerd op geloof en begrip van Gods tussenkomst in menselijke aangelegenheden.