1. Branden op de brandstapel:De meest beruchte straf die verband houdt met hekserij was het verbranden op de brandstapel. Beschuldigde heksen werden aan een houten paal of paal vastgebonden en bij wijze van spektakel in het openbaar levend verbrand. Deze methode werd veel gebruikt in Europa en delen van Amerika.
2. Ophangen:Ophangen was een andere veelgebruikte straf voor heksen. Net als bij branden werden openbare ophangingen uitgevoerd om potentiële hekserij af te schrikken en als waarschuwing voor de gemeenschap te dienen.
3. Verdrinking:In sommige regio's werden beschuldigde heksen onderworpen aan een methode die 'zwemmen' wordt genoemd. Ze werden vastgebonden en in een watermassa gegooid. Als de persoon zonk en verdronk, werd hij als onschuldig beschouwd, maar als hij bleef drijven, werd hij schuldig bevonden aan hekserij.
4. Steniging:In verschillende gevallen werden beschuldigde heksen door gemeenschappen gestenigd. Deze methode omvatte het gooien van stenen naar de persoon totdat deze stierf.
5. Heksenprikken:Voordat ze aan zwaardere straffen werden onderworpen, werden personen die verdacht werden van hekserij vaak onderzocht via het proces van heksenprikken. Speciaal aangestelde heksenprikkers gebruikten scherpe spelden of naalden om te zoeken naar het "duivelsmerk" of "heksenmerk" op het lichaam van de verdachte. Men geloofde dat deze merktekens duidden op een pact met de duivel en aanleiding gaven voor verdere bestraffing.
6. Marteling:Voorafgaand aan de executie kunnen beschuldigde heksen verschillende vormen van marteling ondergaan om bekentenissen af te dwingen. Martelmethoden kunnen variëren van ondraaglijke fysieke pijn, zoals strekken, branden en zweepslagen, tot psychologische problemen door slaapgebrek en eenzame opsluiting.
7. Confiscatie van eigendommen:naast fysieke straffen werden veroordeelde heksen vaak ook hun bezittingen en bezittingen geconfisqueerd door de autoriteiten. Hierdoor raakten hun families berooid en verder gemarginaliseerd.
8. Excommunicatie:In gebieden die sterk door de kerk werden beïnvloed, werden beschuldigde heksen geconfronteerd met de straf van excommunicatie. Ze werden uit de kerkgemeenschap verdreven en de toegang tot sacramenten en religieuze diensten werd hen ontzegd.
Het is belangrijk op te merken dat niet alle beschuldigde heksen zwaar werden gestraft, en dat sommigen uiteindelijk werden vrijgesproken. Naarmate de rationaliteit en het wetenschappelijk inzicht vorderden, nam de hysterie van de heksenjacht geleidelijk af, wat uiteindelijk leidde tot het einde van deze gruwelijke praktijken.