Het concept van ‘indigokinderen’ wordt niet ondersteund door wetenschappelijk bewijs en wordt door de meesten beschouwd als een pseudowetenschappelijke overtuiging. Het is afkomstig uit een boek uit de jaren zeventig van de Amerikaanse paranormaal begaafde Nancy Ann Tappe, die beweerde een nieuwe generatie kinderen te hebben geïdentificeerd met speciale paranormale vermogens en een aura die zogenaamd indigo van kleur was. De term "indigokinderen" is sindsdien gepopulariseerd door New Age en spirituele stromingen. Er is geen wetenschappelijke basis voor het bestaan ​​van indigokinderen, en hun veronderstelde eigenschappen komen niet overeen met de bekende menselijke psychologie of biologie.