In het oude Egypte was het concept van de ziel en het hiernamaals goed ingeburgerd, en men geloofde dat de ziel na de ondergang van het fysieke lichaam zou blijven bestaan in het rijk van de doden. De Egyptenaren voerden uitgebreide begrafenisrituelen uit en bouwden tombes en piramides om de ziel van een geschikte rustplaats te voorzien en een veilige reis naar het hiernamaals te verzekeren.
In de Griekse en Romeinse mythologie waren er verhalen over de onderwereld en Elysium, waar de zielen van de overledenen na de dood zouden reizen. De Grieken hadden verschillende goden die verband hielden met het hiernamaals, waaronder Hades, die over de onderwereld regeerde, en de Fates (Moirai), die het lot en de levensduur van individuen bepaalden.
In Aziatische culturen, zoals China, Japan en India, bestaan oude overtuigingen en tradities rond geesten en geesten. In China wordt het concept van voorouderverering al eeuwenlang beoefend, waarbij families hun overleden familieleden eren en bidden voor hun welzijn in het hiernamaals. In Japan is het Obon-festival een tijd waarin wordt aangenomen dat de geesten van de doden naar de aarde terugkeren om hun families te bezoeken.
Het concept van geesten en het hiernamaals is ook aanwezig in inheemse en tribale culturen over de hele wereld. Veel inheemse Amerikaanse stammen hebben bijvoorbeeld verhalen en overtuigingen over de zielen van de overledene die na de dood naar de geestenwereld of een ander rijk reizen.
Hoewel het een uitdaging is om een precieze datum te specificeren voor de geboorte van het concept van geesten, is het daarom duidelijk dat het geloof in geesten en het hiernamaals al millennia lang deel uitmaakt van menselijke samenlevingen en culturen.