Waarom noemen ze Liquour Spirits?

De term "geesten" wanneer gebruikt in verwijzing naar alcoholische dranken is afkomstig van het Latijnse woord "spiritus", wat "adem" of "ziel" betekent. In de oudheid geloofden veel culturen dat de bedwelmende effecten van alcohol werden veroorzaakt door de aanwezigheid van geesten of goddelijke entiteiten in de drank. Dit idee was vooral wijdverbreid tijdens de middeleeuwen in Europa, waar alchemisten en artsen gedistilleerde alcoholische dranken vaak 'aqua vitae' (levenswater) of 'spiritus vini' (wijngeest) noemden. Deze termen weerspiegelden de overtuiging dat geesten de essentie of vitale kracht waren die de drank bezielde en zijn bedwelmende eigenschappen gaf.

In de loop van de tijd werd de term 'sterke drank' algemeen gebruikt als een algemene categorie om te verwijzen naar gedistilleerde alcoholische dranken met een relatief hoog alcoholgehalte. Deze categorie omvat verschillende soorten alcoholische dranken, zoals whisky, wodka, gin, rum, tequila, cognac en andere, elk met zijn verschillende kenmerken, smaken en productiemethoden.

Hoewel de term 'sterke drank' vaak door elkaar wordt gebruikt met 'sterke drank', omvat deze technisch gezien een breder scala aan alcoholische dranken. In de Verenigde Staten wordt de term "sterke drank" wettelijk gedefinieerd als elke alcoholische drank met een alcoholgehalte van meer dan 20% per volume. Deze definitie omvat gedistilleerde dranken, maar ook versterkte wijnen en andere gefermenteerde dranken die zijn versterkt met extra alcohol.

Hoewel de term 'sterke drank' specifiek verwijst naar gedistilleerde alcoholische dranken met een hoog alcoholgehalte, is 'sterke drank' een algemenere term die zowel sterke dranken als andere alcoholische dranken kan omvatten die een bepaalde alcoholconcentratie overschrijden.