Hoe zagen heksen eruit?

Het populaire idee van een heks als een oude, wrattige vrouw met een puntige hoed en bezem gaat terug tot de 16e en 17e eeuw, een afbeelding die grotendeels te danken was aan de invloed van de heksenjachten uit die tijd. Gedurende deze tijd werden veel onschuldige mensen, voornamelijk vrouwen, beschuldigd en vervolgd wegens hekserij op basis van zwak bewijsmateriaal. Het beeld van de stereotiepe heks werd gebruikt als visuele weergave van de angst en vooroordelen rond hekserij.

In werkelijkheid werd er niet één definitieve verschijning toegeschreven aan heksen. Mensen die van hekserij werden beschuldigd, hadden verschillende leeftijden en achtergronden, en er waren geen universeel aanvaarde fysieke kenmerken die een heks identificeerden. Hoewel stereotypen en folklore heksen zouden kunnen voorstellen met fysieke misvormingen of bijzondere kenmerken, waren dit eerder fictieve overdrijvingen dan nauwkeurige beschrijvingen van echte individuen.

Het concept van heksen en hekserij varieert in verschillende culturen, tijdsperioden en regio’s. In sommige gevallen werden heksen afgeschilderd als genezers en wijze vrouwen, terwijl ze in andere gevallen werden gezien als kwaadaardige beoefenaars van zwarte magie. De fysieke weergave van heksen zoals we die tegenwoordig algemeen kennen, komt echter grotendeels voort uit de historische Europese heksenjachten en de blijvende culturele beelden die daarmee gepaard gaan.